Geen festivalgevoel of zinderende spanning

Een werchterthriller. Een genre dat ik niet kende, maar de omschrijving van het boek maakte me nieuwsgierig: een moord tijdens het optreden van Stromae op Werchter. Met goede herinnering kijk ik terug naar het optreden van Stromae dat ik zag op Werchter 2014, één van de beste live optredens die ik heb gezien. Denkend aan dit festival komen altijd tal van goede herinneringen boven,. Ik was dus benieuwd hoe deze vibe terug zou komen in het boek.

Bij de start van het boek wordt me al duidelijk dat dit niet speelt rond mijn bezoek in 2014. Het optreden van Stromae in het boek is op Werchter Boutique, de week voor Werchter. Tijdens zijn optreden ontstaat er in Klub C een ruzie tussen de broers Alex en Marc de Beer, waarbij laatstgenoemde met een staaf zijn broer letterlijk de hersens inslaat. Samen met zijn vrouw Marissa zet Marc een identiteitswisseling op, waarbij de suggestie wordt gewekt dat Marc is vermoord en niet Alex, die al 25 jaar in Australië woont en in België niet gemist wordt.

Het boek draait om een aantal personages, die allemaal hun complexe geschiedenis hebben. Allereerst Marc, die vanaf zijn jongste jeugd een problematische relatie had met zijn broer Alex. Daarnaast Marissa, voor wie dit niet de eerste moord is die in haar directe omgeving plaatsvindt. Verder vindt onderzoek van de moord plaats door politieman Karl Johansen en journalist Lexi Callier. Tussen hen speelt een spanning die verder gaat dan het professionele, hetgeen een zijplot is in het boek.

Wat merk je van de typering Werchter-thriller? Nou, het speelt zich af rondom het plaatsje Werchter en ook nog rondom Rock Werchter. Tegelijkertijd: dit boek had op elke andere plek zich af kunnen spelen. Af en toe wordt er wat geforceerd genoemd dat er op de achtergrond geluid klinkt vanaf het festivalterrein (bijvoorbeeld van Dua Lipa of de Foo Fighters) en de mensenstromen op de wegen rondom het terrein worden genoemd. Nergens krijg je echter de sfeer van het festival mee en er is geen festivalganger die een rol speelt. Sinds een aantal jaren schrijft Matthijs Deen waddenthrillers. Ook deze term zorgt allicht voor hogere boekenverkoop, maar hij maakt de term ook meer dan waar. Dat gebeurt in dit boek zeker niet.

Dan het verhaal. Het lijkt er op dat ik in het begin van mijn recensie direct flink aan het spoilen ben, maar dat is niet zo. Het is geen whodunnit, want dat is direct duidelijk. Belangrijkste vraag is: kunnen Marc en Marissa verborgen houden wat gebeurd is en op welke manier kunnen Lexi en Karl dichter bij de waarheid komen. Heel spannend wordt dit eigenlijk nooit echt. Het gedrag van betrokkenen wijst duidelijk een richting op, waarbij het 'Café-van-Lowietje'-moment waarin Lexi dichter bij de oplossing komt, behoorlijk gezocht is. Voor wat extra spanning worden er elementen aan het verhaal toegevoegd die vooral voelen als teveel en verkeerd getimed. Een onverwachte wending is niet plompverloren een nieuw personage introduceren, waarvan de achtergrond nog uitgebreid toegelicht dient te worden. Daarnaast zijn de zijplots van de verhouding tussen Lexi en Karl en helemaal de dochter van Lexi, Laetita, van weinig toegevoegde waarde en houden ze het verhaal juist op.

Gezegd moet worden: alles is in toegankelijke stijl geschreven, zodat je snel door het boek heen bent. Dat je meegezogen wordt in de festivalsfeer of een zinderende spanning rond een moordzaak is helaas niet het geval.