Leo Lenaerts wordt geboren in 1945 in Ekeren, groeit op in Lillo en sterft in Antwerpen. Zo kan je de periode mee volgen hoe na de heropbouw van hun huizen vernietigd tijdens W.O. II de inwoners van Lillo opnieuw met de ramp van de watersnood van 1953 en daarna nog eens met de onteigening van hun huizen geconfronteerd worden voor de uitbreiding van de Antwerpse haven. Aan deze drie trauma's hing de schrijver, Erik Vlaminck, de verbittering van huize Lenaerts en hun buren op dat mee ten gronde ligt aan de ontwikkeling van zijn hoofdpersonage. De kleine boerendorpen worden bedreigd in hun bestaan en de gemeenschappen vallen uit elkaar om te ontwikkelen tot een verstedelijkt residentieel Vlaanderen. Hoe deze dorpen zouden zijn ontwikkeld in 2016 als ze er nog zouden zijn, is een andere vraag. Het plotse afbreken van een dorp creëert echter een ander soort heimwee naar die tijd dan een natuurlijke evolutie uiteraard.

Niet alleen deze factor speelt natuurlijk mee: Leo is een nakomertje in een gezin van 8 kinderen, een buitenstaander en zal dat zijn hele leven blijven. Hij wordt vooral door zijn moederlijk bekommerde zus Elsa gepusht om meer te bereiken in zijn leven dan zijn broers. Hij kan niet voldoen aan deze druk en krijgt het moeilijk om een goed leven op te bouwen. Ook omdat hij twijfelt aan zijn afkomst en onzeker blijft over wie hij juist is.

Het is echter geen somber boek geworden want Leo is ook geëngageerd en gaat zelf op onderzoek, wil antwoorden weten op zijn vragen, enz. Ook al vindt hij ze uiteindelijk niet in zijn boeken, die hij uiteindelijk zal verbranden... Hij wil zich niet laten doen maar dan gaat het toch mis. Hij is niet meer mee met de moderne wereld rondom hem. Hoewel hij een verbitterde, cynische oude man is geworden, is er ook voldoende humor aanwezig om de negatieve spiraal van Leo af en toe te doorbreken.

Het boek ademt een volkse herkenbaarheid uit dat unaniem herkend wordt door de lezers van onze leesclub in Merksem, in aanwezigheid van de auteur! Het verhaal staat centraal en de verhaallijn wordt opnieuw en opnieuw uitgesteld door het steeds toevoegen van nieuwe dingen. De lezersbrieven die de volwassen verzuurde Leo schrijft naar de kranten, de interviews van de schrijver-verteller met mensen die Leo gekend hebben waaraan je merkt dat hij ondertussen gestorven is: ze geven allemaal het beeld weer hoe hij ontwikkelde doorheen dit tragische familieverhaal, en waarom er een plan rijpt in zijn brein om zijn wraak op de autoriteiten uiteindelijk vorm te geven, en dit zeer concreet wordt vertaald tot in de eindfase van dit plan.

Het is een zeer levendig boek geworden met een ijzersterke plot en kleurrijke personages waarvan je er ook kan terugvinden in de boeken Suikerspin en Miranda van Frituur Miranda (Laura en Modest toch). Wat een taalvaardigheid en vertelkunst heeft deze auteur! Lezen deze handel!