In deze eerste Genre Melange buigen Marjolein en Saskia  van ‘We love Scify & Fantasy’ en Fany en Chantal van ‘We Love Crime’ zich over het boek Slapende reuzen van Sylvain Neuvel.
We vragen ons af bij welk genre dit boek thuishoort of dat er geen duidelijk antwoord is. Welk genre is duidelijk vertegenwoordigd of is het een perfecte mix van meerder genres. Komt dit het verhaal ten goede of doet het juist afbreuk aan het verhaal. Lees hier onze leeservaring.

De Schrijver

Slapende Reuzen is het debuut en eerste deel van een tweeluik van de Canadese schrijver Sylvain Neuvel. Het vervolg is inmiddels in het Engels verkrijgbaar onder de titel Waking Gods. Met  zijn debuutroman haalde hij de finale bij de Goodreads Choice Awards  in de categorie Beste Science Fiction 2016 en was hij finalist bij de Compton Crook Award. De roman is verkocht en vertaald in veertien talen.
Neuvel behaalde een PhD in Linguïstiek, is dol op sciencefiction en heeft een fascinatie voor robotica en buitenaardse talen zoals Klingon en Ewok, waarvan je op zijn site geluidsfragmenten kunt beluisteren waaronder een heus en aanstekelijk Ewok-lied. Voor je het weet zing je mee! http://www.neuvel.net/alienlang.htm.
Bovendien bouwt hij aan een werkende R2D2.

Waar gaat het over?

Het jarige meisje Rose Franklin rijdt met haar net cadeau gekregen fiets in een gat in de grond. Wanneer zij bij bewustzijn komt  bevindt ze zich in een  vierkante kamer met lichtgevende muren. De brandweermannen die haar redden zien nog iets veel vreemders :  Rose ligt in de palm van een reusachtige metalen hand.
Zeventien jaar later is het  mysterie van de metalen hand nog steeds niet opgelost en bovendien houdt het leger de vondst geheim. Rose Franklin is inmiddels natuurkundige en komt als onderzoekster weer in aanraking met de reusachtige hand.  Haar ontdekkingen zullen de wereld op zijn grondvesten doen schudden. Zal  Rose het mysterie oplossen? En ten koste van wat?

Bijzondere schrijfstijl

Voor Marjolein leest het boek als een soort van documentaire omdat het bestaat uit een combinatie van interviews en dagboekfragmenten. ‘Dit zorgt voor een heel aparte leeservaring. Het maakt het lastiger om in het verhaal te komen, omdat het wat afstandelijker is. Toch ben ik op een gegeven moment geïnteresseerd geraakt in het verhaal en wilde ik weten hoe het verder zou gaan. Nog steeds eigenlijk. Het vervolg zou ik zo gaan lezen. Er wordt namelijk goed gebruik gemaakt van cliffhangers en door de allerlaatste op het einde van het boek ben je benieuwd wat er verder gaat gebeuren.’

Ook Saskia vindt dat de manier van schrijven door middel van interviews het verhaal wat afstandelijk maakt. ‘Het wordt meer een soort stratego, een machtspel en de menselijke emoties zijn niet zo van belang. Aan de andere kant leidt dat ertoe dat heftige menselijke drama's je ook meer shockeren dan wanneer je meer had kunnen meeleven. Het boek eindigt heel verrassend met een spannende cliffhanger die je doet verlangen naar het vervolg.’

Fany  had moeite om erin te komen:  “Het duurde een hele tijd voor het boek me in zijn greep had. Eerst vond ik de interview-en fragmentenstijl koel en saai maar dit veranderde.  Er gebeurde iets in het boek en vanaf dat moment werd het meer een verhaal. De documentaire stijl had voor mij iets minder gemogen en meer in combinatie met een verhaal maar het was wel anders dan anders. Nu ben ik, door de “teaser” aan het einde van het boek, ook nieuwsgierig naar het vervolg op dit boek!’

Chantal  vond de schrijfstijl even wennen, maar goed te doen. ‘De interview vorm is heel apart en heel erg goed gekozen voor dit verhaal. Het lijkt hierdoor net echt. Ik vind het alleen geen thriller. Het is wel zo dat je steeds door wilt lezen omdat je benieuwd bent wat er verder gebeurt.’

Wat zegt Neuvel erover?

In het artikel ‘Sylvain Neuvel sees aliens in he night’ op https://www.inverse.com/article/14857-sylvain-neuvel-sees-aliens-in-the-night-sky-asking-the-prophet  zegt hij:

‘Before I write a chapter, I usually imagine the scene I want to write about in detail, with camera angles and everything. I’m hoping what’s on the page will translate. Most of the book is interview format. You could do part of it the way the first season of True Detective did.’

Saskia ziet wel iets van de interviewstijl uit de tv-serie True Detective terug in het boek. Net als in de serie belandt je van het ene op het andere moment midden in een gesprek en moet je zelf destilleren wat er gaande is. Het hele visuele waar hij het over heeft ziet ze er niet in terug.

Marjolein ziet daarentegen het visuele aspect meteen voor zich en denkt dat ze het een goede film zou vinden. Aangezien Sony een optie op de filmrechten heeft genomen kan Marjolein de proef op de som gaan nemen wanneer deze daadwerkelijk gemaakt is.

Favoriete karakters

Marjolein zegt dat ze ondanks de aparte schrijfstijl toch een goed beeld van de karakters kreeg. Ze vond ze goed uitgewerkt.
Bij bijna iedereen is Kara favoriet. Marjolein bewondert haar vaardigheid als pilote en het feit dat haar mannelijke collega’s haar bewonderen. ‘Kara houdt zich prima staande in een mannenwereld en ook de interactie die zij met de interviewer heeft,  bracht regelmatig een glimlach op mijn gezicht.’
Fany vindt de onafhankelijke Kara die haar mannetje staat en toch haar zwakke kanten heeft  intrigerend. Daarnaast bewonderde ze Ryan voor zijn liefde voor Kara en Vincent omdat hij zo anders is dan de rest.
Chantal noemt Kara onafhankelijk, koppig en stoer. ‘Ze is heel erg goed in haar werk en is tijdens de gesprekken met de onbekende man in eerste instantie niet echt meegaand. Ze  stelt ook vragen en wil niet zomaar alles doen wat hij zegt. Zij stelt ethische vragen over de gang van zaken bij het project.’
Saskia heeft een lichte voorkeur voor Rose Franklin omdat ze als een soort moederkloek voor haar medewerkers zorgt waardoor ze de onderlinge banden versterkt en het uiterste uit haar mensen weet te halen.

Interessante en boeiende thema’s

Allen vonden de vraag hoever je met wetenschappelijk onderzoek mag gaan het belangrijkste thema in het boek. Mag het ten koste van alles gaan?  Zo nee, waar ligt dan de grens en hoe zit het met het respecteren van de menselijkheid?
Tegelijkertijd blijft iedereen het verloop van het onderzoek spannend vinden. Zullen ze slagen en wat zal het resultaat zijn? Fany merkt daarbij op dat het boek als een kritische kanttekening dient over de maakbaarheid van de wereld.
Het onderzoek blijkt nogal wat neveneffecten op wereldschaal te hebben. En ook dat maakt het boek voor allen interessant. De politieke spelletjes en een heuse wapenwedloop leiden tot spanningen en houden de lezer alert.
Marjolein en Chantal vinden ook de kwestie of er leven is buiten deze aarde interessant. Misschien zijn we niet alleen in het universum?

Genre of Melange?

We Love Crime:

Chantal: ‘De benaming politieke thriller vind ik wel goed maar eigenlijk is dit boek onder geen enkel genre echt te vangen. Er zijn zeker genre-overschrijdende kenmerken te herkennen. Zoals de politieke intriges, een nieuwe wapenwedloop,  buitenaards leven, de menselijke interactie en natuurlijk de vraag wat toelaatbaar is bij wetenschappelijk onderzoek. Het geheel komt over als een documentaire. Soms ga je bijna denken dat het non-fictie is net als het hoorspel van War of the Worlds. Dat was ook Sciencefiction maar werd als echt ervaren. Dat heeft dit boek ook wel een beetje door de manier waarop het geschreven is. Al met al vond ik het een interessant boek om te lezen.’

Fany: ‘ Slapende Reuzen is een combinatie van een politieke thriller en een technothriller met scifi-fantasy elementen.  Dit boek bevat wel degelijk sciencefiction en fantasy maar het voelde niet altijd zo aan. Misschien omdat het bestaan van een andere wereld  mij wel mogelijk lijkt en de “wezens” in dit boek ook realistisch zijn. Ik vind het een echte genre melange want een enkel genre vind ik er niet in terug. Meer nog : Voor mij is  Slapende Reuzen een nieuw soort genre. 

We Love SF&Fantasy:

Marjolein: Deze genremelange is een samenwerking tussen Crime en Fantasy. Ik vond hem zeker in het genre Fantasy passen, maar een echte thriller vond ik het niet.

Saskia: Ik kan niet direct benoemen  tot welk genre dit boek hoort. Het heeft de stijl van non-fictie doordat het net is alsof je naar een documentaire kijkt maar er zit ook sciencefiction  in. Toch neemt het sciencefiction element in dit eerste boek nog weinig ruimte in. Er is weinig technologische diepgang en er is ook niet echt sprake van vergaande nieuwe technologie en wetenschap. Wat dat betreft lijkt het sciencefictiongehalte niet veel meer dan een aspect te zijn. Het lijkt veeleer een politieke thriller of roman te zijn over de gevolgen van een technologische en politieke wapenwedloop. Het dreigt daardoor op sommige momenten zelfs richting een apocalyptische thriller te gaan. Het is terecht een genre melange te noemen. 

Werkt deze melange?

Saskia: ‘De vermenging van genres is aan de ene kant heel verfrissend maar aan de andere kant moet je er ook even aan wennen. Aan het begin van het boek heb je bepaalde verwachtingen die je langzaam moet bijstellen. Eenmaal in de ban van het verhaal ben je dat al snel vergeten. Het is boeiend en vooral ook anders dan anders. En dat is een leuke afwisseling.’

Fany: ‘Deze combinatie van verschillende genres zorgt er voor dat het een boeiend  en apart boek geworden is. Voor mij is de melange zeker geslaagd!’

Chantal: ‘De opzet van dit boek en het gebrek aan een duidelijk genre bevalt me juist wel. Ik hou niet zo van boeken die in een bepaald hokje worden geplaatst. Ik maak zelf wel uit of ik een boek leuk, interessant of spannend vind. Het genre doet er dan eigenlijk niet toe. Een combinatie van verschillende elementen maakt een boek wat mij betreft veel interessanter. Ik ben heel nieuwsgierig geworden naar het tweede deel. Voor mij werkt deze melange dus heel erg goed.’

Conclusie: Slapende Reuzen is een boeiend boek dat niet in een duidelijk hokje te stoppen is. De Genre Melange is geslaagd.

Zie ook het artikel op We Love SF&Fantasy: https://www.hebban.nl/...n-van-sylvain-neuvel

We hebben het boek met veel plezier gelezen en kijken uit naar het vervolg. Dit was een heel leuk project. Met vier verschillende mensen van twee verschillende Clubs hetzelfde boek lezen en hierover te praten en van gedachten te wisselen. Het is heel interessant om te zien dat we het soms eens zijn en soms juist niet. Ik hoop dat jullie het boek ook gaan lezen en ons kunnen laten weten wat jullie ervan vonden en onder welk genre dit boek te plaatsen is. En of jullie vinden dat de Genre Melange is gelukt.

Groetjes,

Chantal