Eens in de zoveel tijd lees je zo’n boek dat je echt niet kunt wegleggen. Een boek waarin alles klopt qua stijl, plot, gelaagdheid, personages, humor, noem maar op; zo’n heerlijk boek waarin je je dus helemaal kunt verliezen! Het is weliswaar soms zoeken naar een balans: ofwel lees je iedere vrije minuut en offer je zelfs je nachtrust op ofwel lees je zo langzaam mogelijk lezen om zo lang mogelijk van je prachtige boek te genieten. Helena las afgelopen zomer twee schitterende boeken achter elkaar (op de eerste manier…), maar had daarna last van… ja, hoe noem je dat eigenlijk, dat gevoel dat je hebt wanneer je het boek dichtslaat waarin je jezelf compleet verloren had?

Toen de zomervakantie begon, mocht ik van mezelf eindelijk beginnen in Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili. Op Hebban had ik er al veel over gelezen en Victor van We Love Lit schreef deze prachtige recensie. Alle superlatieven zijn waar over dit epos en wat was ik blij dat ik het bij een temperatuur van dik boven de dertig graden op mijn ereader had staan. Fijn om die dikke dame losjes met één hand te kunnen vasthouden en zelfs op de rand van het zwembad te kunnen leggen (mijn ereader zou waterdicht moeten zijn…). Ruim twaalfhonderd bladzijden dik is ze, Brilka. Ik vond het een geweldige leeservaring, maar ik was vrijwel direct na het lezen wel weer zover om aan een nieuwe dikkerd te beginnen.

Dat werd Bidden wij voor Owen Meany van John Irving, deze intrigerende titel heb ik volgens mij ooit een keer ergens in een Hebban-artikel opgepikt en op mijn leeslijstje gezet. Ik had nog nooit iets gelezen van Irving en omdat ook dit weer een boek was van ruim zevenhonderd pagina’s, had ik het eveneens bewaard voor de Provence. Hoofdpersonen in dit magische boek zijn ik-persoon John Weelwright, die het verhaal vertelt van zijn beste vriend Owen Meany, die gedurende het gehele boek ook Owen Meany (met de achternaam erbij dus) genoemd wordt. Het boek speelt zich af in New Hampshire in de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw. Owen Meany is (en blijft) erg klein van gestalte en heeft een nogal karakteristieke stem en daarom wordt alles wat hij zegt in hoofdletters geschreven. Dat is op zichzelf al een briljante vondst van Irving; wanneer je leest dat Owen Meany aan het woord is, lees je als het ware DIENS DOORDRINGENDE STEM. Owen Meany is er op jonge leeftijd al van overtuigd dat hij het werktuig van God is en dat het zijn lot is eens een heldendaad te verrichten. Daar lijkt aanvankelijk weinig sprake van wanneer hij met een ongelukkig geslagen honkbal de moeder van zijn beste vriend John vermoordt, maar de twee jongens blijven wonderlijk genoeg toch elkaars beste vrienden. Behalve over die vriendschap gaat het in het boek ook over volwassen worden en keuzes maken in een setting van enerzijds een klein Amerikaans stadje en anderzijds de Vietnamoorlog, die steeds dichterbij komt. Het is een boek dat bijzonder humoristisch is, maar waarin ook echt alles betekenis heeft. Op de laatste bladzijde vallen de laatste puzzelstukjes op hun plek ben je getuige van een ontroerende ontknoping. Wat een geweldig boek! Vijf sterren en gemarkeerd als favoriet!

Maar toen… Wat ga je lezen na zo’n heftig boek? Vorig jaar was ik na Een klein leven (Yanagihara) evenmin in staat om direct weer aan iets literairs te beginnen en hetzelfde had ik na het lezen van Tonio van A.F.Th. van der Heijden. Ik ben na Owen Meany nog wel even halfslachtig begonnen in Kwaadschiks (ook van A.F.Th. van der Heijden), maar ik kreeg Owen niet uit mijn hoofd. Het was blijkbaar nodig om even een heel ander genre te kiezen om weer verder te kunnen; het werd, op aanraden van mijn echtgenoot, Hex van Thomas Olde Heuvelt. Die stond niet op mijn Wil Ik Lezen-lijstje, maar het was wel fijn om even vreemd te gaan, qua genre dan natuurlijk hè ;-) Kwaadschiks laat ik nog maar even liggen tot een volgende vakantie denk ik. Van een aantal andere leesliefhebbers heb ik gehoord, dat zij soms hetzelfde ervaren als wat ik hierboven beschrijf en wat ik voor mezelf maar het Owen Meany-effect ga noemen. Welk boek heeft op jullie in die zin een onuitwisbare indruk gemaakt? Hebben jullie nog tips of do’s en don’ts?

Helena