In de schaduw van het palazzo

De half Italiaanse Luca woont in London. Na zijn scheiding voelt zijn leven leeg en als hij zijn baan bij de bank opzegt, vertrekt Luca naar zijn ouders in Incantelleria. In dit kleine dorpje hebben Romina en Bill een bouwval omgetoverd tot een prachtig palazzo.

Eenmaal in het dorpje valt Luca’s oog op de treurige Cosima, die over het strand loopt met haar zoon. Hij treft haar weer als hij samen met één van de excentrieke gasten van het palazzo op onderzoek uitgaat naar de geschiedenis van het oude gebouw. Ze lijkt niets met hem te maken willen hebben, tot hij een groot geheim ontdekt over haar zoontje.

Intussen vult het palazzo zich vooral met oude gasten. Dit clubje, dat meestal kaartend en kletsend de dag doorbrengt, bespreekt regelmatig de roddel dat het palazzo zou spoken. Er zouden voetstappen zijn gehoord en voor de verbouwing was er regelmatig kaarslicht door de ramen te zien.

Het meest raadselachtige gebouw is nog het tuinhuisje, waar de marchese vroeger tijd doorbracht met zijn geliefde Valentina. Luca’s moeder had dan ook besloten om het in zijn originele staat te laten. Vreemd genoeg is het bed regelmatig beslapen, terwijl er maar één iemand met de sleutel is.

Als Luca en de Professor op een dag ontdekken dat er moorden in het palazzo zijn gepleegd, worden de geruchten over spoken alleen maar erger. Ondertussen komt Luca steeds dichter bij zichzelf. Als zijn dochters een weekje langskomen, voelt hij zich dan ook eindelijke een echte vader. Het enige wat nu nog ontbreekt is een nieuwe liefde…

Montefiore neemt je met haar gedetailleerde schrijfstijl mee naar de Amalfikust. Je kunt de citroenen ruiken, de zee horen ruisen en je voelt Cosima’s pijn. Tegelijkertijd blijf je jezelf afvragen wat er nu precies aan de hand is met Cosima’s zoontje en wat er nu werkelijk in het betoverende tuinhuisje gebeurdt. Door de wijze professor (met een oog voor mooie vrouwen), de eigenzinnige Ma en Luca’s dikke oom krijgt het verhaal een leuke aanvulling. Daarnaast is er een rolletje weggelegd voor Porci, het varkentje met luier.

‘In de schaduw van het palazzo’ heeft spanning, romantiek en verdriet. Een typische Montefiore met een bovenaards tintje. Is het haar beste werk? Nee. Mooi? Dat zeker.