Meer dan 5,4 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Adembenemend

Eric Herni 02 september 2014 Boekverkoper
Veel mensen die nog nooit fantasy hebben gelezen zeggen op voorhand al dat dit genre niets voor hun is. De redenen daarvoor lopen vervolgens wijd uiteen, maar in alle gevallen zijn het vooroordelen die in de regel een sterk gevoelsmatig karakter hebben. Veel lezers zien fantasy als iets voor kinderen of hebben gewoon een hekel aan verhalen die iets te maken hebben met het bovennatuurlijke. Tovenaars, draken, dwergen, elfen: dat kan nooit met een goed verhaal te combineren zijn.

Al deze mensen hebben het echter mis. Natuurlijk heeft heel veel met smaak te maken. Een liefhebber van literatuur zal mogelijk nooit een thriller lezen. Of er zelfs uitsluitend denigrerend over praten. Onbekend maakt onbemind. Maar de liefhebbers van fantasy weten wel beter. Want de beste fantasyboeken zijn geweldige verhalen die in veel gevallen bijna een vermenging zijn van thrillers en literatuur. Het bovennatuurlijke, wat doorgaans in beperkte mate aanwezig is, wordt altijd zo onmerkbaar in het verhaal verweven dat het op de lezer een volledig natuurlijke indruk zal maken. Het is ook één van de redenen waarom de meeste fantasyauteurs bij voorkeur een trilogie schrijven. Ze bouwen een unieke wereld en nemen de lezers mee op een onvoorstelbare ontdekkingsreis die je jaren later nog altijd helder voor ogen staat. Auteurs als Robin Hobb (“De Boeken van de Zieners”) en Juliet Marillier (“De Zeven Wateren Trilogie”) blinken daarnaast ook nog eens uit in een unieke manier van vertellen. Prachtige zinnen en uiterst originele verhaallijnen weten zij te combineren met bloedstollende actie en hartverscheurende romantiek. Goede fantasy bezit een vaart en een magnetische aantrekkingskracht die de lezer vrijwel letterlijk een verhaal binnensleept en niet meer zal loslaten.

Sara Douglass kan zich meten met de zojuist genoemde Hobb en Marillier en de overeenkomsten zijn dan ook opvallend. Het zijn alle drie vrouwen die in de wereld van de fantasy de macht grepen, het beste van het genre combineerden en het meer dan ooit tot volwassendom brachten. Douglass debuteerde in 1995 met De Reisgenoten van Achar en vestigde daarmee meteen haar naam. Het is het verhaal van de jonge Axis, commandant van de Bijlvechters, een legereenheid van het continent Achar. Hij is tevens de bastaardzoon van de overleden prinses Rivkah en leeft vanwege de schande van zijn moeder op voet van oorlog met zijn halfbroer Borneheld. Als er vanuit het noorden van Achar onrust ontstaat en bij de grenzen onbekende, vreemde wezens worden gesignaleerd, vertrekken de Bijlvechters om de orde in het rijk weer te herstellen.

Op zich is de basis van De Reisgenoten van Achar een simpel gegeven. Twee broers die elkaar haten en een op handen zijnde oorlog. Maar de uitwerking van dit eerste deel van de trilogie De Saga van Axis is adembenemend. Met een heerlijke manier van vertellen bouwt Douglass een aansprekende wereld, waarin veel plaats is voor politiek, religie, natuur en menselijke relaties. Het goed en het kwaad komen voorbij in allerlei verschillende gradaties en al snel wordt duidelijk dat Achar geen kans op overleven zal hebben tenzij het haar ooit verdreven bondgenoten weer opnieuw in de armen weet te sluiten. Het debuut van Sara Douglass bevat meer spanning en actie dan de gemiddelde thriller en weet bij tijd en wijlen te ontroeren als de allerbeste roman. Maar nergens verliest het zich in overdaad of wordt het sentimenteel en ongeloofwaardig. De Reisgenoten van Achar is pure fantasy van een ongekend hoog niveau. Het maakt van Sara Douglass een topauteur en het wachten is op de vertaling van al haar andere boeken. Dit eerste deel kan tevens een perfecte introductie zijn tot het genre voor iedereen die tot dusver alleen thrillers en romans heeft gelezen. Maak nu de overstap en ontdek vervolgens de geweldige rijkdom van de fantasy.
1

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Eric Herni