Klassieker

Met Fotofinish won Jac. Toes in 1998 de Gouden Strop. Het feit dat hij deze prijs wist te winnen met een boek dat uit slechts 125 pagina’s bestaat, zegt veel over de kwaliteit van het verhaal en over de capaciteiten van de auteur. Want het kleine aantal pagina’s is natuurlijk een beperking en zorgt ervoor dat er nauwelijks ruimte is om een verhaal met veel detail te vertellen en goed uitwerkte personages te presenteren. Aan de andere kant is het natuurlijk ook een enorme uitdaging om er dan toch een volwaardige boek van te maken. En daarin slaagt Toes met vlag en wimpel en hij weet met iedere regel te boeien en uiteindelijk een zeer verrassende thriller neer te zetten. Verpakt in de vorm van een serie hardloopwedstrijden bevat Fotofinish feitelijk alle elementen van een spannende roman. Het begint als advocaat Stan Dewende meeloopt in een wedstrijd voor bedrijven en na afloop een foto krijgt toegezonden waarop hij in één van de atleten Oek Rottir, een voormalige collega van hem, meent te herkennen. Iets wat feitelijk onmogelijk lijkt, aangezien Rottir na een ongeval is veroordeeld tot een rolstoel. Als tijdens een volgende hardloopwedstrijd het er wederom op lijkt dat Rottir aanwezig is, begint Dewende te vrezen dat iemand het op zijn leven heeft voorzien.

In totaal wordt Fotofinish verteld aan de hand van vier wedstrijden en de vaart van het verhaal neemt per wedstrijd toe. Waar je eerst nog kan twijfelen aan de waarnemingen van Dewende, krijg je per wedstrijd meer inzicht in de vroegere rivaliteit tussen hem en Rottir. En een simpele optelsom maakt duidelijk dat er inderdaad iemand is die van plan is om Stan Dewende te grazen te nemen. Ook zijn kersverse bruid Elvy, de ex-vriendin van Rottir, lijkt niet veilig te zijn, terwijl de politie niet echt geïnteresseerd lijkt te zijn in de problemen van een strafrechtadvocaat.

In het laatste hoofdstuk gaat het tempo nog eens extra omhoog en volgt ook de uiteindelijke ontknoping. Een geweldig mooi plot hangt in de lucht en aan de finish blijkt het toch allemaal iets anders in elkaar te zitten dan je zelf mogelijk had geacht. Alle verhoudingen worden in een keer overhoop gegooid en de vraagtekens die tot het laatste momenten bestonden worden allemaal duidelijk gemaakt. Een aantal zaken moet je zelf invullen, maar laten ondanks dat aan duidelijkheid niets te wensen over. Het maakt van Fotofinish een klassieker binnen de Nederlandse misdaadliteratuur.