Deze 21 boeken bespraken we deze week #69

Het boek gaat heen en weer tussen compassie, bijtende humor en voelbare angst. Krasikov heeft haar research zorgvuldig gedaan. Het boek van bijna 600 pagina’s is veelomvattend. Het is een liefdesverhaal, maar ook een spionageverhaal én een oorlogsverhaal. Stalin, de Koude Oorlog, de Tweede Wereldoorlog, de goelag, het communisme, Poetin, het Jodendom. Als er iets af te dingen valt op de roman, dan is het dat het misschien wel te veel is voor een boek.
- Mirjam Burger over De terugkeer van Florence

Toch kan de lezer zich niet aan de indruk onttrekken dat De sekte herrijst vooral een relaas is over het leven van Sofia, waarbij het er soms zelfs op lijkt dat je een chicklit leest. Ook kun je twijfels hebben over het gedrag van haar. Ze wordt, hoewel ze toch het nodige heeft meegemaakt en daardoor achterdochtig zou moeten zijn, vrij naïef neergezet als ze een nieuwe relatie denkt aan te gaan. Wat hieruit voortvloeit, kun je al van mijlenver aan zien komen.
- Kees van Duyn over De sekte herrijst

De auteurs nemen de lezer bij de hand terwijl ze hem naar en door de spill zone leiden, maar het zijn onwillige gidsen die niets loslaten over oorzaken, gevaren of gevolgen. Hierdoor baadt dit boek in een dreigende en raadselachtige sfeer van beklemming, die ook hoofdpersonage Addison zo moet aanvoelen. Toch heeft het boek niets duisters – het is in tegendeel letterlijk heel kleurrijk, met in de spill zone zelfs de meest exuberante inkleuring, wat uiteraard verrassend en origineel is.
- Koen Driessens over De spill zone

De beelden die ze gebruikt zijn zo gelaagd dat de betekenis vaak pas ergens op de bodem te vinden is. Tot je daar bent word je eerst met allerlei stromingen meegevoerd. Dit maakt haar bundel dynamisch en spannend. Door alledaagse situaties expliciet te beschrijven wordt de absurditeit hiervan zichtbaar. Een van haar sterkste kanten in deze bundel is dan ook de genadeloze ironie die ze hierin opvoert. De stad is in Wucks bundel een beeldenparadijs waar je in kunt rondzwerven tot je een ons weegt.
- Rosemarie van Herwaarden over De zee heeft honger

Tellegen houdt de jeugdherinneringen aan zijn broer bijzonder levendig. Ze kijken naar elkaar; de jongste van de twee schrijft het zo veel jaren later neer. Van kwajongen tot jongvolwassene, inclusief een aantal belangrijke gebeurtenissen die een jongere uit de jaren veertig en begin vijftig van vorige eeuw moet hebben beleefd. Maar dan verteld op zijn Tellegens, uiteraard. Met een vleugje fictie om het geheel ietwat extra kleur te bezorgen.
- Guy Doms over De seringenboom

Deen is een begenadigd verteller met een soepele schrijfstijl en een neiging tot milde humor. Hij weet zich bovendien goed in te leven in de personen die hij beschrijft en geeft hun innerlijke gevoelsleven soms prachtig weer. Al met al kruipt hij vrij dicht tegen fictie aan, waardoor het boek ook geschikt is voor mensen die doorgaans minder graag non-fictie lezen. Toch blijft het jammer dat Deen steeds weer heeft gekozen voor wegen die hem het meeste aanstonden.
- Anne-Claire Verham over Over oude wegen

Pas in het midden van de roman ontstaat er wat helderheid en vlechten de verhaallijnen in elkaar. Dan valt op hoe slim het boek gecomponeerd is. Jammer is dat Englander nadat alles samenkomt toch nog een laatste verhaallijn in de vorm van een liefdesgeschiedenis introduceert. Deze lijkt vooral te zijn toegevoegd om een ‘weerzien in het midden van de aarde’ in het plot te voegen. Hierdoor eindigt de roman toch weer in de schemer.
- Barbara Gerritsen over Weerzien in het midden van de aarde

Simons en Van der Zijl hebben grondig onderzoek gedaan en brengen de verhaallijnen op geloofwaardige wijze bij elkaar. Helaas heeft het boek op literair gebied verder weinig te bieden. Er zijn wat parallellen tussen Annika en hond Sam over wie ze zich ontfermt, de (niet-fictieve) Bleibtreustrasse in Berlijn waar Annika heeft gewoond heeft een wel heel veelzeggende naam, het karakter van Annika wordt fraai uitgediept, maar daar houdt het wel een beetje mee op.
- Helena van Dijk over De val van Annika S.