Tien vragen aan Marieke Damen
De auteur publiceerde dit jaar haar debuutthriller Stilleven. De opbrengst van het boek wordt gebruikt om de wereld een beetje mooier te maken. Damen heeft namelijk een doel: ze wil met de verkoop van Stilleven kinderen een mooie dag bezorgen. Een dag die ze een beetje helpt met het vertrouwen van de volwassen medemens, het leven in het algemeen en daarmee ook het vertrouwen in hun eigen toekomst. Het eerste dagje uit is inmiddels werkelijkheid geworden, de kinderen van gezinshuis Osolobi zijn naar Toverland geweest en hadden een fantastische dag. Damen vertelt over haar thriller:
'Mijn boek Stilleven bevat twee verhaallijnen die met elkaar zijn verweven. In het heden wordt kunstenares Monica door haar vijf jaar oudere zus Manuela benaderd om een portret van haar te schilderen. De zussen hebben echter twintig jaar geen contact met elkaar gehad.
De verhaallijn uit het verleden neemt je mee naar de belevingswereld van de tienjarige Monica die samen met Manuela opgroeit in een gezin waarin verslaving, geweld en criminaliteit een rol spelen. De zussen ondervinden veel steun aan elkaar en hebben dan ook een hechte band. Des te groter is de vraag waarom de zussen in het heden geen contact meer met elkaar hebben. Wat is er gebeurd dat hen uit elkaar heeft gedreven?'
Welk boek kostte jou je nachtrust?
Dat is zonder enige twijfel HEX van Thomas Olde Heuvelt. Ik durfde het licht niet meer uit te doen als ik in bed lag en zodra ik mijn ogen sloot zag ik de Wylerheks. De wijze waarop Thomas je beetpakt met dit boek is zeer angstaanjagend. Uiteindelijk is het wel weer goed gekomen, hoor. Inmiddels slaap ik weer met de lamp uit, maar oei, wat een klasse.
Welk boek had je zelf wel willen schrijven?
Dat is er niet één, maar een serie: 'Het kerkhof der vergeten boeken' van Carlos Ruiz Zafón. Ik heb intens genoten van deze boeken en vind deze schrijver een ware meester in zijn vak. Het is wat mij betreft dan ook eeuwig zonde dat hij recentelijk zo jong is overleden.
Wat is het mooiste compliment dat je ooit over jouw werk kreeg?
Over deze vraag moest ik even goed nadenken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik behoorlijk overbluft was door alle positieve reacties en recensies, waarin woorden als ‘verbijsterd’, ‘kippenvel’ en ‘meeslepend’ van mij een dankbare auteur maakten. Het grootste compliment is wellicht ook een zéér misplaatste: mensen vragen me vaak of het boek autobiografisch is, omdat het zo ‘levensecht’ en ‘op de huid’ is geschreven. Blijkbaar heb ik me goed ingeleefd in de belevingswereld van zowel de tienjarige Monica als de volwassen vrouw die ze is geworden, maar met dit compliment doe ik tevens mijn ouders tekort: ik heb zelf een fantastische jeugd gehad.
Welke auteurs, dood of levend, zou je willen uitnodigen voor een verjaardagsdiner en waarom?
Ik zou het aantal niet te groot willen maken om geen groepjes in de groep te kweken, waardoor er grote kans is dat de gesprekken oppervlakkig zullen blijven. Ik zou eens lekker lang en gezellig willen naborrelen met Esther Verhoef, Michael Pilarczyk, Anne Frank, Thomas Olde Heuvelt, Oprah Winfrey en Simone van der Vlugt. Ik hou van natafelen en goeie gesprekken en ik denk dat ik dat met deze mensen kan hebben. Ik vind hen authentiek en verwacht dat ik op mijn verjaardagsfeestje veel van hen kan leren op verschillende gebieden. Ik zou er wel een terugkerend diner van maken.
Vertel eens over je eerste leesherinnering?
Ik heb niet echt een eerste leesherinnering als in een moment weergegeven. Het is meer dat ik me herinner dat ik véél las als kind en dat ik stiekem in bed tot laat in de avond las. Dat ik schrok als de wekker 22.22 uur aangaf en dat ik wist dat ik dan echt te ver was gegaan. Dat ik bang was om de bibliotheek leeg te lezen. Er is wel één specifiek moment wat duidelijk aangeeft dat er een lezer c.q. schrijfster in me zat: Op een avond hielp mijn moeder mijn oudere broer met letters en woorden. Ik was stikjaloers, want ik wilde dat ook en zeurde erom bij mijn moeder. Die antwoordde dat ik nog even moest wachten, want ik zat nog niet in de eerste klas. (Ze zag waarschijnlijk de bui al hangen dat ze er straks twee op sleeptouw moest nemen.) Ik moet dus nog een kleuter zijn geweest. Mijn eigen zoon pakte het slimmer aan en had dezelfde wens op die leeftijd. Hij was niet afwachtend en leerde het zichzelf aan. Ik vind het fantastisch om te zien dat hij een groot gevoel voor taal heeft.
Als je een fictief hoofdpersonage naar de echte wereld kon halen, welk zou dat dan zijn?
In ieder geval niet de Wylerheks! Is het gek dat ik graag mijn eigen creaties Monica en Manuela naar de echte wereld wil halen? Ik heb hen vijf jaar met me meegedragen, vanaf de eerste zinnen tot aan de lancering van het boek. Ik ken ze door en door en zou ze ontzettend graag in het echt willen ontmoeten.
Lees jij meerdere boeken tegelijkertijd, of houd je het bij een boek per keer?
Een enkele keer lees ik twee boeken tegelijk, maar dat komt heel weinig voor. Ik graaf me graag diep in in een boek en wil solidair zijn met de personages en auteur. Hen de volledige, onverdeelde aandacht geven. Dat kan alleen met één boek tegelijk.
Lees jij boeken in periodes dat je met eigen werk bezig bent?
Nee, ik schrijf of ik lees. Meestal ga ik lezen als een nieuwe versie van mijn eigen werk klaar is en ik het een aantal weken wil laten liggen om er daarna met een frisse blik naar te kunnen kijken. In die tijd verslind ik boeken.
Je uitgever vraagt je om je volgende boek onder pseudoniem te schrijven. Doe je dat wel of niet en waarom?
Dan zou hij wel een hele goede reden moeten meegeven. Wie weet denk ik er dan over na, maar in eerste instantie zeg ik: Nee, ik ben gehecht aan mijn naam.
Wanneer heb je jouw schrijversdroom bereikt?
Ik heb er door de jaren heen al enkele mogen bereiken: mijn eerste kinderboek (Saffie de Slang in Amsterdam) was destijds een droom van me. Toen ik het boek in handen had, wist ik dat dit niet mijn einddoel was, maar het begin van mijn schrijverscarrière. Ik had mijn passie gevonden. Mijn volgende droom was debuteren met een boek voor volwassenen. Deze droom is op 24 april jongstleden uitgekomen met mijn online boekpresentatie. Nu heb ik twee dromen: Monica en Manuela op het witte doek zien en een tweede thriller uitbrengen die minstens net zo goed wordt ontvangen als Stilleven.
In 2020 verschenen bij uitgeverij LetterRijn.
Stilleven van Marieke Damen
Kunstenares Monica wordt door haar zus Manuela benaderd om een portret van haar te schilderen. De zussen hebben echter twintig jaar geen contact met elkaar gehad. Wat is er gebeurd dat hen uit elkaar heeft gedreven? De demonen uit haar verleden achtervolgen de volwassen Monica nog dagelijks. Of wordt zij werkelijk achtervolgd?
Middels flashbacks leren we de tienjarige Monica en puber Manuela kennen. De meisjes groeien op in een gezin waarin verslaving, geweld en criminaliteit aan de orde van de dag zijn. Schilderen en het lezen van sprookjes houden Monica op de been, evenals de liefde van haar zus. Kunnen ze zich staande houden in een leven waarin het geweld van hun vader een steeds grotere bedreiging vormt? Stilleven vertelt het verhaal van een jong meisje dat tot waanzin wordt gedreven. Hoeveel kan een kind aan? Wat zou jij doen als je in haar schoenen stond? Zou jij tot het ergst denkbare in staat zijn?
Marieke Damen (Doetinchem, 1976) begon tijdens een sabbatical in het buitenland met schrijven. Na diverse publicaties van korte verhalen en twee kinderboeken, maakt ze met Stilleven haar thrillerdebuut.
