In zijn zevende bundel toont Reinier van Delden opnieuw zijn talent om het menselijk bestaan te schetsen in korte, vaak humoristische verhalen. De Haagse caféhouder verkaste enkele jaren geleden naar Drenthe en begon daar een nieuw leven als dichter. De drank zwoer hij af, zijn dagelijkse routine bestaat nu uit een ochtendwandeling door zijn woonplaats Meppel en het schrijven van een kort verhaal. Vaak zijn dat observaties van mensen die hem opvallen op straat, in de supermarkt of op reis. Onverbiddelijk registreert hij hun gedrag, en mijmert over de levens die er schuilgaan achter al die anonieme gezichten. Opvallend vaak speelt in deze bundel echter ook de liefde een rol. Soms op een pijnlijke manier, bijvoorbeeld als Van Delden beschrijft hoe bij de laatste ontmoeting nog wat spullen moeten worden uitgewisseld. Maar vaak ook hebben deze persoonlijke ontboezemingen een positieve ondertoon, en blijkt de liefde te schuilen in hele alledaagse dingen.
