Volgens Berger staat niets op zichzelf, alles heeft een politieke lading. De manier waarop wij de dingen zien, wordt beïnvloed door alles wat we weten en geloven. Met kijken nemen we dingen waar die wij zelf belangrijk vinden, of volgens Berger waarvan onze cultuur ons heeft aangepraat dat ze belangrijk zijn. Een afbeelding, schilderij of sculptuur is een reproductie van iets wat mensen ooit hebben gezien, en dit belichaamt dus een manier van zien. Je eigen waarneming en waardering van deze afbeelding hangt af van onze manier van zien, onze opvattingen over schoonheid, waarheid, genialiteit, beschaving, vorm, status en smaak. Onder deze opvattingen is niet onderuit te komen en dit is ook niet wenselijk. Schilderijen doen soms zoveel met ons omdat wij er deels vergelijkbare sociale relaties en morele normen op nahouden als die we op de doeken waarnemen.
In vier tekstanalyses en drie beeldessays gaat Berger in tegen de onschuld van de kunstgeschiedenis. Zijn visie is dat ook hoge kunst beeldcultuur is, en dat beeldcultuur altijd de belangen dient van de heersende klassen. De teksten waarin Berger dit punt naar voren brengt zijn beknopt en geïllustreerd met tientallen plaatjes. De lezer blijft na het lezen van dit boek achter met de veronderstelling dat niets vanzelfsprekend is.
In vier tekstanalyses en drie beeldessays gaat Berger in tegen de onschuld van de kunstgeschiedenis. Zijn visie is dat ook hoge kunst beeldcultuur is, en dat beeldcultuur altijd de belangen dient van de heersende klassen. De teksten waarin Berger dit punt naar voren brengt zijn beknopt en geïllustreerd met tientallen plaatjes. De lezer blijft na het lezen van dit boek achter met de veronderstelling dat niets vanzelfsprekend is.
