Voor wie graag eens de beeldenstorm, de tijd van Alva en de geuzenoorlog aan den lijve wil ondervinden, is ‘Dagboek van Augustijn’ het gedroomde boek. Tussen 1562 en 1595 schrijft Ieperling Augustijn van Hernighem een accuraat verslag van het stadsleven in en rond Ieper en het harde bestaan van de landlieden in de Westhoek. Ivan Vanherpe gebruikt in zijn achtste deel van ‘De Kronieken van de Westhoek’ deze authentieke handschriften als basis voor een eigentijds en kleurrijk relaas van drie decennia leven en lijden. De auteur stapt als het ware in de ziel van de oude kroniekschrijver en ontdooit zijn oude taal tot een zintuiglijke ervaring vanjewelste. Het resultaat is verbijsterend realistisch. De lezer stapt in het leven zoals het zich dag-in-dag-uit in de 16de eeuw afspeelt. De gebeurtenissen zijn nauwkeurig, niets van wat neergeschreven staat is fictie. ‘Dagboek van Augustijn’ toont het werkelijke leven van toen. Een amalgaam van oorlog, terechtstellingen, dood, ziekte, onveiligheid, ontgoocheling en roofpartijen. Wat bijblijft is het totaal gebrek aan perspectief dat het ooit wel eens beter zou kunnen gaan tijdens deze eindeloze en uitzichtloze oorlog. Geschiedenis waar je de koude rillingen van krijgt.
