In 2017 pleegde Olax zelfmoord. In 2018 schreef hij dit boek over het hoe en waarom, en over hoe vervelend het is dat dat niet lukte. Dichter bij het eind is een doodswens in jambische pentameter. Tweehonderdenelf in elkaar hakende sonnetten vertellen het verhaal van Olax en zijn obsessie met z'n eigen uiteinde, dat er flink van langs krijgt in deze bundel. De lezer van dit boekwerk staan bekoorlijke woorden als "chlorofyl", "naastenhaat" en "ouroborisch" te wachten, want Olax is echt kankereloquent.
