In het archief van de familie Sickinghe zijn twee dagboeken van Duco Wilhelm Sickinghe (1888-1983) te vinden uit de tijd dat hij luitenant-ordonnansofficier van koningin Wilhelmina was. In het eerste beschrijft hij het alledaagse hofleven ten paleize van koningin Wilhelmina, prins Hendrik en prinses Juliana in de jaren 1920-1921.
Het tweede dagboek, een reisjournaal, is een ingebonden, aan de randen zwartgeblakerd dik cahier in linnen stofomslag. In oktober 1922 reisde Sickinghe als lid van een kleine ambassade van koningin Wilhelmina naar Roemenië om de kroning bij te wonen van koning Ferdinand I en koningin Marie. Het verslag van deze buitengewone missie bevat oude Roemeense ansichtkaarten, krantenfoto’s, visitekaartjes, uitnodigingen en programma’s van de inhuldigingsceremonie en festiviteiten.
‘Geen zwaarwichtige beschouwingen maar scherpe momentopnamen en subtiele, soms grappige details (…) Een treffend beeld van al die “kleine dingen” die zo kenmerkend waren voor de mores en omgangsvormen aan het hof van koningin Wilhelmina in de vroege jaren twintig. Veel gewoonten zijn veranderd, maar veel is ook hetzelfde gebleven. Af en toe klinken mijn grootvaders woorden verrassend modern en eigentijds.’
(Duco W. Sickinghe, kleinzoon)
De maarschalkstafel was na de ‘vorstentafel’ de belangrijkste of tweede tafel aan het hof. Als lid van de militaire hofhouding had ook Sickinghe daaraan een vaste plaats.
Het tweede dagboek, een reisjournaal, is een ingebonden, aan de randen zwartgeblakerd dik cahier in linnen stofomslag. In oktober 1922 reisde Sickinghe als lid van een kleine ambassade van koningin Wilhelmina naar Roemenië om de kroning bij te wonen van koning Ferdinand I en koningin Marie. Het verslag van deze buitengewone missie bevat oude Roemeense ansichtkaarten, krantenfoto’s, visitekaartjes, uitnodigingen en programma’s van de inhuldigingsceremonie en festiviteiten.
‘Geen zwaarwichtige beschouwingen maar scherpe momentopnamen en subtiele, soms grappige details (…) Een treffend beeld van al die “kleine dingen” die zo kenmerkend waren voor de mores en omgangsvormen aan het hof van koningin Wilhelmina in de vroege jaren twintig. Veel gewoonten zijn veranderd, maar veel is ook hetzelfde gebleven. Af en toe klinken mijn grootvaders woorden verrassend modern en eigentijds.’
(Duco W. Sickinghe, kleinzoon)
De maarschalkstafel was na de ‘vorstentafel’ de belangrijkste of tweede tafel aan het hof. Als lid van de militaire hofhouding had ook Sickinghe daaraan een vaste plaats.
