'In Nederland ben ik keihard met Piël aan het werk gegaan. Zo moeilijk als het met Bor en de straatkatten ging, zo gemakkelijk ging het met deze Spaanse kat. Na een week kon hij "mevrouw" zeggen en "nieuw". Na twee weken zei hij voor het eerst "lekkerre brrrokjes". Vier maanden later praatte hij soms zoveel dat ik moest zegggen: "Hou je mond eens, Piël, ik moet nadenken." Een mijlpaal bereikte ik toen Piël zelf de visboer te woord stond.' Als een taalgeleerde een kat leert spreken, zijn de gevolgen met geen pen te beschrijven. Alhoewel, er is één iemand die dat kan en dat is de geleerde Hans Dorrestijn. Hij heeft de wrange avonturen die hij beleefde met Piël, zijn slimme maar gewezenloze Spaanse kat die hem constant in benarde situaties manoeuvreert, even geestig als meeslepend beschreven in De Wraak van de Kat.
