De zon tegemoet bevat een verzameling brieven van zendelingsvrouw Else Grabe-Peters (1903-1936). Ongekunsteld schrijft ze over haar bekering, roeping, voorbereidingstijd op het zendingswerk en het leven op de zendingspost. Hier ontvingen weeskinderen een liefdevol thuis en werden vele gasten verwelkomd, van hooggeplaatsten tot mensen aan de onderkant van de samenleving.
Het kleine zendingsteam waarvan zij samen met haar man deel uitmaakte, stond aan het begin van de opbloei van een christelijke kerk in Ethiopië. Van de ontwikkeling die destijds in gang is gezet, heeft zij zelf niets mogen meemaken. Toen ze op 32-jarige leeftijd stierf, hadden alle zendelingen het land moeten verlaten en leek het of alles op niets was uitgelopen.
Toch was Else er vast van overtuigd dat haar leven deel uitmaakte van een groter plan. Zij plaatst het leven steeds in het perspectief van de eeuwigheid. Haar brieven laten zien hoe deze houding in het dagelijks leven gestalte krijgt. Ze verrassen door de levensvreugde die eruit spreekt. Daardoor confronteren ze ook de hedendaagse lezer met de vraag wat nu echte blijdschap geeft in het leven.
Het kleine zendingsteam waarvan zij samen met haar man deel uitmaakte, stond aan het begin van de opbloei van een christelijke kerk in Ethiopië. Van de ontwikkeling die destijds in gang is gezet, heeft zij zelf niets mogen meemaken. Toen ze op 32-jarige leeftijd stierf, hadden alle zendelingen het land moeten verlaten en leek het of alles op niets was uitgelopen.
Toch was Else er vast van overtuigd dat haar leven deel uitmaakte van een groter plan. Zij plaatst het leven steeds in het perspectief van de eeuwigheid. Haar brieven laten zien hoe deze houding in het dagelijks leven gestalte krijgt. Ze verrassen door de levensvreugde die eruit spreekt. Daardoor confronteren ze ook de hedendaagse lezer met de vraag wat nu echte blijdschap geeft in het leven.
