In het derde deel van zijn oorlogsdagboeken doet Andrej Koerkov, de bekendste schrijver van Oekraïne, vanuit zijn huis in Kyiv en op reis door het hele land, indringend verslag van het derde jaar van de invasie van Rusland.
Kinderen die een kogelvrije hoodie naar school dragen, soldaten die haiku’s schrijven, professionele clowns die de wapens oppakken: als geen ander weet Koerkov de absurde tegenstrijdigheden van de oorlog te beschrijven. Terwijl de drones overvliegen en de bommen vallen, ziet hij hoe overal in het land rozen bloeien ter nagedachtenis aan de bloemist die als soldaat omkwam in Avdiivka.
Koerkov spreekt gewonde militairen die terugkomen van het front, en ook Russen die in het tijdelijk door Oekraïne bezette deel van Koersk wonen. Intussen sleept de oorlog zich voort en moet ook hij proberen een leven te leiden.
Drie jaar onder vuur documenteert op een intieme en uiterst onroerende manier de veerkracht van een natie.
Kinderen die een kogelvrije hoodie naar school dragen, soldaten die haiku’s schrijven, professionele clowns die de wapens oppakken: als geen ander weet Koerkov de absurde tegenstrijdigheden van de oorlog te beschrijven. Terwijl de drones overvliegen en de bommen vallen, ziet hij hoe overal in het land rozen bloeien ter nagedachtenis aan de bloemist die als soldaat omkwam in Avdiivka.
Koerkov spreekt gewonde militairen die terugkomen van het front, en ook Russen die in het tijdelijk door Oekraïne bezette deel van Koersk wonen. Intussen sleept de oorlog zich voort en moet ook hij proberen een leven te leiden.
Drie jaar onder vuur documenteert op een intieme en uiterst onroerende manier de veerkracht van een natie.
