In de tweede helft van de vorige eeuw werd heel anders omgegaan met het verlies van een
levenloos geborene dan nu. Het was een taboe. De katholieke kerk hield streng vast aan de regels
en bepaalde dat een doodgeborene niet in de hemel kon komen omdat het kindje niet gedoopt
was. De kindjes werden niet geregistreerd en verdwenen in anonieme graven, letterlijk achter
de heg. Zo wordt beweerd dat er op het kerkhof Orthen in Den Bosch nog duizenden anonieme
kinderen begraven liggen. Ook de medische stand van die tijd zag een levenloos geborene als
een 'non-event', iets wat geen rouw waard was. Veel kindjes werden dan ook als ziekenhuisafval
verbrand. Op basis van vele interviews vertellen ouders hun persoonlijke verhaal, vanaf de vroege jaren zestig tot ver in de negentiger jaren van de vorige eeuw; de moeilijke tijd rond de geboorte van hun kind en de latere zoektochten naar wat er met hun kindje gebeurd is. De pijnlijke waarheid en de uitgestelde rouw. De historische context wordt duidelijk in interviews met andere betrokkenen zoals een theoloog en een onderzoekster van de Tilburgse universiteit, een hoofdverpleegkundige, een pastoor, kerkhofbeheerders, een gynaecoloog en een oud-patholoog-anatoom.
De tweedelige documentaire Er ligt een Engeltje achter de heg vormde de basis voor het boek.
De foto's in het boek zijn gemaakt door Piet den Blanken.
René Oomen (1956) is radiodocumentairemaker, werkte voor Human en de NTR en werkt nu voor het geschiedenisprogramma OVT van de VPRO op NPO Radio 1. Hij maakt documentaires voor Het Spoor Terug en schrijft daar regelmatig achtergrondartikelen bij voor de VPRO-gids. De
belangstelling voor persoonlijke geschiedenis is ook op hemzelf van toepassing; in 2009 werd zijn documentaire Het jaar van Leon genomineerd voor een Prix Europa Award in Berlijn, een belangrijk festival voor Europese omroepen. De documentaire gaat over zijn klasgenootje Leon die in 1966 verongelukte en de oorverdovende stilte rond zijn dood. In het katholieke zuiden moest men de dood van een kind zo snel mogelijk vergeten en overgaan tot de orde van de dag.
In 2015 kwam het katholieke thema en de uitgestelde rouw opnieuw terug in zijn werk; samen met Noor van Manen maakte hij voor Het Spoor Terug de tweedelige documentaire Er ligt een Engeltje achter de heg over levenloos geboren kinderen in Brabant en Limburg in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, waarvan velen anoniem werden begraven.
levenloos geborene dan nu. Het was een taboe. De katholieke kerk hield streng vast aan de regels
en bepaalde dat een doodgeborene niet in de hemel kon komen omdat het kindje niet gedoopt
was. De kindjes werden niet geregistreerd en verdwenen in anonieme graven, letterlijk achter
de heg. Zo wordt beweerd dat er op het kerkhof Orthen in Den Bosch nog duizenden anonieme
kinderen begraven liggen. Ook de medische stand van die tijd zag een levenloos geborene als
een 'non-event', iets wat geen rouw waard was. Veel kindjes werden dan ook als ziekenhuisafval
verbrand. Op basis van vele interviews vertellen ouders hun persoonlijke verhaal, vanaf de vroege jaren zestig tot ver in de negentiger jaren van de vorige eeuw; de moeilijke tijd rond de geboorte van hun kind en de latere zoektochten naar wat er met hun kindje gebeurd is. De pijnlijke waarheid en de uitgestelde rouw. De historische context wordt duidelijk in interviews met andere betrokkenen zoals een theoloog en een onderzoekster van de Tilburgse universiteit, een hoofdverpleegkundige, een pastoor, kerkhofbeheerders, een gynaecoloog en een oud-patholoog-anatoom.
De tweedelige documentaire Er ligt een Engeltje achter de heg vormde de basis voor het boek.
De foto's in het boek zijn gemaakt door Piet den Blanken.
René Oomen (1956) is radiodocumentairemaker, werkte voor Human en de NTR en werkt nu voor het geschiedenisprogramma OVT van de VPRO op NPO Radio 1. Hij maakt documentaires voor Het Spoor Terug en schrijft daar regelmatig achtergrondartikelen bij voor de VPRO-gids. De
belangstelling voor persoonlijke geschiedenis is ook op hemzelf van toepassing; in 2009 werd zijn documentaire Het jaar van Leon genomineerd voor een Prix Europa Award in Berlijn, een belangrijk festival voor Europese omroepen. De documentaire gaat over zijn klasgenootje Leon die in 1966 verongelukte en de oorverdovende stilte rond zijn dood. In het katholieke zuiden moest men de dood van een kind zo snel mogelijk vergeten en overgaan tot de orde van de dag.
In 2015 kwam het katholieke thema en de uitgestelde rouw opnieuw terug in zijn werk; samen met Noor van Manen maakte hij voor Het Spoor Terug de tweedelige documentaire Er ligt een Engeltje achter de heg over levenloos geboren kinderen in Brabant en Limburg in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, waarvan velen anoniem werden begraven.
