Emile Verhaeren (Sint-Amands 1855 – Rouen 1916) is vooral bekend om zijn monumentale graf op de Scheldeoever in zijn geboortedorp. Als dichter heel wat minder, al behoort zijn werk tot de wereldliteratuur.
Aanvankelijk symbolist, ontwikkelde hij een eigen humanistisch en sociaal-utopisch ideeëngoed waarin de grootstad, la ville tentaculaire, centraal staat. Hij werd de dichter van de toekomstige, nieuwe tijden, kosmopolitisch en profetisch wanneer hij zijn Europese boodschap bracht. Dit belette hem niet met eenzelfde gedrevenheid te getuigen
voor Vlaanderen, in een grote gedichtencyclus, opgedragen aan de Schelde.
Voor celle qui vit à ses côtés schreef hij ook een onvolprezen loflied op de trouwe huwelijksliefde.
In heel Europa creëerde hij rond zich een omvangrijk netwerk van vrienden uit de literaire en artistieke wereld dankzij zijn vele contacten en reizen, zelfs naar Rusland.
Als authentiek Vlaams dichter die wel uitsluitend in het Frans schreef, werd hij in Vlaanderen lange tijd als afvallige verguisd. In de geschiedenis van de Vlaamse literatuur kreeg hij hierdoor geen plaats. Die tijd is nu voorgoed voorbij. Zijn figuur en zijn werk zijn duidelijk aan een revival toe. Zijn werk wordt nog heruitgegeven en vertaald in heel Europa, in China en Japan. Vlaanderen laat zich hierbij niet onbetuigd, maar een Nederlandstalige Verhaerenbiografie ontbrak vooralsnog. Deze leemte is nu opgevuld.
Deze biografie wil geen hagiografisch of romantisch levensverhaal zijn, maar wel het verslag van een zoektocht naar de waarheid achter leven en werk van Verhaeren. Een wetenschappelijk onderbouwde studie maar toch vlot leesbaar. Voorheen ongeraadpleegde bronnen in Vlaanderen en Nederland leveren bovendien een nieuwe kijk op Verhaerens relatie met auteurs uit het Nederlandse taalgebied.
Verhaerens oeuvre behoort onbetwistbaar tot ons Vlaams erfgoed. Zijn poëzie kreeg terecht een plaats in de Canon van de Vlaamse letterkunde, ondanks het feit dat ze geschreven is in het Frans, de toenmalige Europese cultuurtaal.
Aanvankelijk symbolist, ontwikkelde hij een eigen humanistisch en sociaal-utopisch ideeëngoed waarin de grootstad, la ville tentaculaire, centraal staat. Hij werd de dichter van de toekomstige, nieuwe tijden, kosmopolitisch en profetisch wanneer hij zijn Europese boodschap bracht. Dit belette hem niet met eenzelfde gedrevenheid te getuigen
voor Vlaanderen, in een grote gedichtencyclus, opgedragen aan de Schelde.
Voor celle qui vit à ses côtés schreef hij ook een onvolprezen loflied op de trouwe huwelijksliefde.
In heel Europa creëerde hij rond zich een omvangrijk netwerk van vrienden uit de literaire en artistieke wereld dankzij zijn vele contacten en reizen, zelfs naar Rusland.
Als authentiek Vlaams dichter die wel uitsluitend in het Frans schreef, werd hij in Vlaanderen lange tijd als afvallige verguisd. In de geschiedenis van de Vlaamse literatuur kreeg hij hierdoor geen plaats. Die tijd is nu voorgoed voorbij. Zijn figuur en zijn werk zijn duidelijk aan een revival toe. Zijn werk wordt nog heruitgegeven en vertaald in heel Europa, in China en Japan. Vlaanderen laat zich hierbij niet onbetuigd, maar een Nederlandstalige Verhaerenbiografie ontbrak vooralsnog. Deze leemte is nu opgevuld.
Deze biografie wil geen hagiografisch of romantisch levensverhaal zijn, maar wel het verslag van een zoektocht naar de waarheid achter leven en werk van Verhaeren. Een wetenschappelijk onderbouwde studie maar toch vlot leesbaar. Voorheen ongeraadpleegde bronnen in Vlaanderen en Nederland leveren bovendien een nieuwe kijk op Verhaerens relatie met auteurs uit het Nederlandse taalgebied.
Verhaerens oeuvre behoort onbetwistbaar tot ons Vlaams erfgoed. Zijn poëzie kreeg terecht een plaats in de Canon van de Vlaamse letterkunde, ondanks het feit dat ze geschreven is in het Frans, de toenmalige Europese cultuurtaal.
