De zomer van 1384. De pest waart door Deventer en Geert Grote, heraut van de innerlijke vroomheid, leeft zijn laatste dagen. In de luwte van deze onrust groeit een plan dat generaties zal verbinden. Erve Maurissinck - een boerenerf in de buurtschap Heeten - wordt geschonken aan Aernt Broeckhuys, broeder van het Gemene Leven.
In dit literaire relaas, geworteld in historische bronnen, ontvouwt zich het verhaal van Griete, Lewe en Aernt: gewone mensen met een roeping groter dan henzelf. Hun erfstuk wordt een altaar, hun keuze een daad van overgave. Met taal die raakt aan de geest van Hadewijch en de Moderne Devotie, draagt dit relaas, hoe klein ook in de ogen van de tijd, bij aan het bewaren van dat wat doorgaans verloren gaat: de sporen van zij die in alle bescheidenheid hun rol hebben gespeeld, en daarin misschien juist groots waren.
