Ergens op het Groningse platteland woont Hen Engelien. Elke morgen als de boer bij zijn kippen komt, is Engelien verdwenen. Als hij aan het einde van de dag weer bij zijn kippen gaat kijken, zit ze weer netjes op haar plekje in het hok. Alsof ze nooit weg is geweest zit ze op stok, maar bij Engelien ligt nooit een ei. De boer begrijpt er niks van. ‘Waar gaat Engelien elke dag naartoe? En waar laat Engelien toch altijd haar ei?’ Engelien gaat stiekem met de bus naar de stad. Hier ontmoet ze allemaal stadse vogels. Zo eet ze patat met duiven en drinkt thee met mussen. ‘Een kip die met de bus naar de stad gaat… Dat kan toch niet? Hoe doet Engelien dat?’
