Tussen zijn zevende en zijn tweeëntwintigste dacht Orhan Pamuk dat hij schilder zou worden, maar toen begon hij romans te schrijven. Jaren later liep hij een winkel binnen en kwam naar buiten met twee tassen vol potloden en penselen: de schilder in Pamuk bleek niet dood. Sindsdien schrijft en tekent Pamuk al meer dan tien jaar dagelijks in zijn dagboeken.
In Verre bergen en herinneringen zijn deze notitieboekjes gebundeld, vol gedachten over de actualiteit en het schrijfproces, over dagelijkse gebeurtenissen en wereldreizen. Hij brengt de oorsprong van zijn romans in kaart en vertelt over zijn personages.
Pamuks geschriften worden verweven met kleurrijke tekeningen van de landschappen die hem omringen en inspireren. Het resultaat is een uitzonderlijk rijke verzameling waarin tekst en beeld door elkaar lopen.
