De plattegrond van Delft, ontstaan in een veenontginningslandschap, is bepaald door de afvoer van water. Een gedolven waterloop, Oude Delft genaamd (vroeger: de Delf), verbond het Vliet en de Schie met elkaar. Bijna loodrecht daarop lagen de kavelsloten. Het belang van Delft blijkt in de Gouden Eeuw uit de derde plaats in de rij van stemhebbende Hollandse steden. De stad was met haar militaire magazijnen en werkplaatsen een ware wapenplaats. Dankzij het 'eigen' Delfshaven was Delft ook vertegenwoordigd in de colleges van de Admiraliteit van de Maze en de Grote Visserij en nauw betrokken bij het werk van de voc. De opbloei was in de veertiende eeuw begonnen met de bier- en textielproductie. In de vijftiende eeuw was Delft aanvankelijk nog een echte 'bierstad', maar daar kwam verandering in toen het fameuze 'Delfts blauw' opkwam. De stad floreerde, al werd ze getroffen door twee rampen die het stadsbeeld ingrijpend veranderden: een buskruitramp en een enorme stadsbrand. In de negentiende eeuw werd Delft een echte fabrieksstad. Ook de komst van een nationale ingenieursopleiding was van grote betekenis. Na 1945 groeiden de bevolking, de industrie en de Technische Hogeschool zo explosief, dat grote gebiedsuitbreidingen noodzakelijk waren. Al deze ontwikkelingen worden beschreven én zichtbaar gemaakt in het prachtige beeldmateriaal, waaronder speciaal voor deze atlas door de auteur vervaardigde of bewerkte kaarten.
