Het leek zo simpel. Vanaf zijn achttiende wilde Frank Westerman woestijnen bevloeien en voormalige koloniën helpen opstoten in de vaart der volkeren. Als student in Wageningen haalde hij zijn tropenprikken in Hotel De Wereld, waar op 5 mei 1945 de Duitse capitulatie was getekend, en trok naar Cuba, Jamaica en Mexico. Maar meedraaiend in het hulpcircus bekroop hem algauw de vraag: waarom is opbouwen zoveel moeilijker dan afbreken?
Hotel De Wereld is een kroniek over de ontsporing van de ontwikkelingstrein. Waarin schuilt ‘het trieste der tropen’? Ligt het aan de vloek van de olie- en goudvondsten, de cocateelt, rechtse junta’s of linkse revoluties? Alle lijnen komen samen in een reeks reisreportages over Pablo Escobar en Gabriel Garcia Marquez in Colombia, de ‘revolutionaire zelfmoord’ van 913 sekteleden in Guyana en het fantoomproject van Nicaragua om een alternatief voor het Panamakanaal te bouwen.
Anno 2025, vijftig jaar na de Surinaamse onafhankelijkheid, blikt hij samen met zijn Surinaamse studievriend Manodj Hindori terug op alles wat anders is gelopen dan hoe de jonge landbouwingenieurs het ooit voor zich hadden gezien. Dan volgt de daverende apotheose in Wageningen (Suriname), het rijsttelersdorp dat in 1950 door Wageningse in genieurs op het moeras is gewonnen. Staande voor de overblijfselen van het Surinaamse Hotel De Wereld, tekent Frank Westerman uit tal van monden de roep op tot re-kolonisatie.
