Na haar studie Voedingsleer aan de universiteit van West Virginia gaat Margreet Bos op wereldreis. Ze is 22 jaar oud en Magna Cum Laude afgestudeerd. De wereld ligt voor haar open. Via Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika, wil zij naar Indonesië. In Ethiopië gooien rovers echter een handgranaat in het voertuig waarmee zij reist. Haar wereldreis komt tot een abrupt einde.
In I love to live vertelt Margreet over haar leven in de Verenigde Staten, haar reis en de gevolgen van de aanslag. Ondanks de zware handicaps waarmee zij heeft moeten leren leven, geniet Margreet er iedere seconde van dat zij er nog is.
"Ik kan er ook niks aan doen dat ik zeer ernstig NAH heb. Ik zeur er niet over. Ik blijf gewoon fanatiek een echt Margreet-leventje leiden. Ik heb zo'n heerlijk leven gehad en wil mijn manier van leven niet veranderen doordat ik nu in een rolstoel zit.
Het motto van Margreet: “De zin van het leven, is de zin in het leven” vormt de rode draad van dit boek én voor de film “Love to Live”: Hoe komt het dat sommige mensen bij de minste tegenslag al overspannen raken terwijl anderen oog in oog met het allergrootste leed blijven lachen en doorgaan met hun leven?
In I love to live vertelt Margreet over haar leven in de Verenigde Staten, haar reis en de gevolgen van de aanslag. Ondanks de zware handicaps waarmee zij heeft moeten leren leven, geniet Margreet er iedere seconde van dat zij er nog is.
"Ik kan er ook niks aan doen dat ik zeer ernstig NAH heb. Ik zeur er niet over. Ik blijf gewoon fanatiek een echt Margreet-leventje leiden. Ik heb zo'n heerlijk leven gehad en wil mijn manier van leven niet veranderen doordat ik nu in een rolstoel zit.
Het motto van Margreet: “De zin van het leven, is de zin in het leven” vormt de rode draad van dit boek én voor de film “Love to Live”: Hoe komt het dat sommige mensen bij de minste tegenslag al overspannen raken terwijl anderen oog in oog met het allergrootste leed blijven lachen en doorgaan met hun leven?
