‘Ik was vanaf de oprichting in 1985 basgitarist in de band Rowwen Hèze, uit het Noord-Limburgse America. De band
werd genoemd naar de lokale legende Christiaan Hesen (1853- 1947), die vanwege zijn bijzondere leefwijze en zijn uiterlijk door de bewoners van het dorp America ‘ruwe Hesen’, (in het dialect: ‘Rowwen Hèze’) werd genoemd. Met het groeien van de bekendheid van de band voelde ik me schatplichtig aan onze naamgever en begon ik een verhaal te
schrijven over deze markante Peelbewoner. Dat ik opgegroeide in de Peel én dat mijn eigen vader als kind deze levende legende op de heide had ontmoet, voedden mijn verbeelding. Jeugdherinneringen, beschrijvingen van streekhistorici en verhalen van oudere streekgenoten vormen de basis voor dit verhaal over een dagloner met een eigen missie, Christiaan Hesen, de man die uitgroeide tot de opzienbarende Rowwen Hèze.’
werd genoemd naar de lokale legende Christiaan Hesen (1853- 1947), die vanwege zijn bijzondere leefwijze en zijn uiterlijk door de bewoners van het dorp America ‘ruwe Hesen’, (in het dialect: ‘Rowwen Hèze’) werd genoemd. Met het groeien van de bekendheid van de band voelde ik me schatplichtig aan onze naamgever en begon ik een verhaal te
schrijven over deze markante Peelbewoner. Dat ik opgegroeide in de Peel én dat mijn eigen vader als kind deze levende legende op de heide had ontmoet, voedden mijn verbeelding. Jeugdherinneringen, beschrijvingen van streekhistorici en verhalen van oudere streekgenoten vormen de basis voor dit verhaal over een dagloner met een eigen missie, Christiaan Hesen, de man die uitgroeide tot de opzienbarende Rowwen Hèze.’
