De Armeniër Yervant Alexanian kwam in dienst van het Osmaanse leger op 10 juni 1905, een paar weken voor zijn familie gedwongen werd gedeporteerd en vermoord. De enige manier waarop hij kon overleven was door te dienen in het leger dat zijn volk probeerde uit te roeien. Hij ontkwam aan de dood doordat hij de enige in zijn regiment was die de cornet kon bespelen, nodig voor het appèl.
Yervant Alexanian vertelt een persoonlijk verhaal van wreedheden tegen zijn volk, maar soms ook van onverwachte vriendelijkheid voor hemzelf van Turkse mensen.
Er waren weinig Armeense soldaten in het Osmaanse leger, slechts enkelen overleefden de genocide, en slechts één heeft zijn verhaal opgeschreven. Een unieke persoonlijke geschiedenis uit een zeer bewogen tijd.
Dit boek bevat unieke documenten en foto’s van de auteur zelf, die een bijzondere blik geven in zijn leven als Armeniër in Turkije en later de VS.
Yervant Alexanian vertelt een persoonlijk verhaal van wreedheden tegen zijn volk, maar soms ook van onverwachte vriendelijkheid voor hemzelf van Turkse mensen.
Er waren weinig Armeense soldaten in het Osmaanse leger, slechts enkelen overleefden de genocide, en slechts één heeft zijn verhaal opgeschreven. Een unieke persoonlijke geschiedenis uit een zeer bewogen tijd.
Dit boek bevat unieke documenten en foto’s van de auteur zelf, die een bijzondere blik geven in zijn leven als Armeniër in Turkije en later de VS.
