Ik zie het wel

Steven stapt positief en zelfverzekerd door het leven. Hij vertrouwt andere mensen en dat is ook nodig. Steven is namelijk blindgeboren en moet zich vaak verlaten op anderen. Zo kan hij spontaan aangeboden hulp van buurman Jan goed gebruiken.
Maar vergis je niet, Steven zíét wel. Hij merkt van alles op, soms zelfs wat verborgen blijft voor zienden. In een donkere kamer vindt hij na wat vingerknippen moeiteloos de deur, hij hoort het wanneer mensen naar hem staren en hij ruikt wanneer hij een boom of krantenwinkel passeert. En blind-zijn heeft ook zijn goede kanten, want zo leef je zonder visuele vooroordelen.
Dankzij de samenwerking met buurman Jan ontdekt Steven dat de betutteling van blinden groot is. Jan laat hem zien dat hij zélf keuzes kan maken en probeert hem alle kansen te geven. De hulp die door de overheid wordt verstrekt, zoals de begeleiding voor geïntegreerd onderwijs (GON), is vaak ontoereikend en soms is ze te rigide en houdt ze te weinig rekening met de blinde zelf. Zonder te moraliseren vertellen Jan en Steven ook dat de begeleiding van een blinde ook ánders kan en dat je ook zonder diploma's of kennis van braille blinden een heel eind op weg kan helpen.