Soms is er een idee dat door de jaren heen zijn eigen leven leidt. Ik wilde korte verhalen verzamelen. Zielsverhalen die het wezen van wie we zijn raken. Het enthousiasme was er, maar de uitvoering zette ik op een zijspoor. Totdat in 2022 mijn zielsmaatje Karin overleed. Zij had in haar testament gezet dat ik het verhaal dat ik met haar had geschreven mocht gebruiken voor de bundel. Ik haalde het idee weer uit de kast en bedacht dat het niet zou uitmaken hoe dik het bundeltje zou worden. Zonder dat ik dat had voorzien, verbindt de titel van Karins verhaal alle vier de verhalen tot een geheel. Met de hulp van schrijversvriendin Anne Visser zenden deze verhalen een heldere boodschap uit: we zijn nooit alleen.
