Ida Kalmijn, wonend in Huis ter Heide, beschreef in 1987 in haar boek 'Gekooid kind' de verwerking van haar traumatische jeugdervaringen in het Jappenkamp. De daarin opgenomen tekeningen vormden een onderdeel van de therapeutische behandeling die zij had gezocht. Inmiddels heeft zij van haar illustratief werk ook al enkele tentoonstellingen georganiseerd.
Zij kreeg door dit alles grote bekendheid in de kringen van de voormalige Indische Nederlanders.
Die jeugdervaringen hadden haar blijvend kwetsbaar gemaakt en haar vaak verhinderd, de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien. Ze kon daardoor haar kinderen bij hun volwassen worden moeilijk loslaten.
Eind 1989 maakte zij met haar man en twee van haar kinderen een reis door het Westelijk deel van de Verenigde Staten. Het verslag van die reis geeft blijk van een scherpe observatie van het landschap, maar is tegelijkertijd ook meer: deze reis is voor haar besef tevens een reis door het levensgebied tussen ouders en hun kinderen, die van kleine afhankelijke wezen, blijken uitgegroeid tot volwassen. mensen.
Daardoor heeft dit reisverslag ook een diepere dimensie die het de moeite waard maakt, het 'mee te lezen'.
Zij kreeg door dit alles grote bekendheid in de kringen van de voormalige Indische Nederlanders.
Die jeugdervaringen hadden haar blijvend kwetsbaar gemaakt en haar vaak verhinderd, de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien. Ze kon daardoor haar kinderen bij hun volwassen worden moeilijk loslaten.
Eind 1989 maakte zij met haar man en twee van haar kinderen een reis door het Westelijk deel van de Verenigde Staten. Het verslag van die reis geeft blijk van een scherpe observatie van het landschap, maar is tegelijkertijd ook meer: deze reis is voor haar besef tevens een reis door het levensgebied tussen ouders en hun kinderen, die van kleine afhankelijke wezen, blijken uitgegroeid tot volwassen. mensen.
Daardoor heeft dit reisverslag ook een diepere dimensie die het de moeite waard maakt, het 'mee te lezen'.
