In de schaduw van reusachtige varens en kronkelende lianen, waar het zonlicht amper door het dichte bladerdak van het oerwoud drong, struikelde een klein mannetje met nieuwsgierige ogen en een veel te grote rugzak, over een verborgen wortel. Hij tuimelde voorover, rolde een modderige helling af en landde met een zachte *plof* in een kring van dansende, pluizenbolletjes. Verbaasd krabbelde hij op, zijn hart bonzend, terwijl tientallen piepkleine oogjes hem aanstaarden vanuit een verborgen dorpje, verscholen tussen mos en schors. Dit was geen gewone plek – en hij voelde dat zijn onbedoelde aankomst het begin was van iets wonderlijks én gevaarlijks…
