De waardering voor John Maynard Keynes kent een zeer grillig verloop. Zijn idee?n leidden mede tot de New Deal in de tijd dat Amerika zich opwerkte uit de recessie in de jaren dertig, maar werden in zijn geboorteland, Engeland, tot aan de Tweede Wereldoorlog genegeerd. Daarna werden ze omarmd ? in de jaren zestig zei zelfs Milton Friedman: ?Tegenwoordig zijn we allemaal keynesianen? ?, tot er onder het thatcherisme in Engeland en de reaganomics in de Verenigde Staten grondig mee werd afgerekend. Toen kwam de grote crisis van 2008, en de leer van Keynes werd belangrijker dan ooit tevoren. Keynes was geen conventionele econoom: hij was een polemist, lid van het Hogerhuis en een behendig manoeuvrerend politicus. Hoewel in zijn jonge jaren openlijk homoseksueel, had hij later een geslaagd huwelijk met de ballerina Lydia Lopokova. Hij maakte deel uit van de Bloomsbury Group, een kring van intellectuelen waartoe onder anderen ook Virginia Woolf, Lytton Strachey en E.M. Forster behoorden. In zijn boek Keynes geeft de beroemde historicus Peter Clarke een knap overzicht van het leven en werk van Keynes en brengt hij diens provocerende denkbeelden opnieuw onder de aandacht, in een tijd beladen met economische problemen die Keynes ongetwijfeld graag zou hebben opgelost.
