Kort voor zijn dood in 2007 spraken Kees Lunshof,toen politiek columnist van De Telegraaf,en ik over de vraag wat er zou zijn gebeurd alsPim Fortuyn niet was vermoord, maar ministerpresident zou zijn geworden. Kees, die misschien wel de best ge?nformeerde politieke journalist van Nederland was, vertelde mij dat Fortuyn geen premier wilde worden, maar met Hans Wiegel had afgesproken die plaats namens hem in te nemen.
Dat fascineerde mij omdat het bevestigde wat ik dacht: voor een recalcitrante populist als Pim Fortuyn is besturen, de regent spelen, geen optie. Integendeel het is eng, het past totaal niet bij zijn karakter en zal leiden tot zijn politieke ondergang.
Kort daarna werd mij de vergelijking met de nar die koning aangereikt. Ik zag een treffende overeenkomst met de nar die de meeste populisten zijn. Dat was het begin van het toneelstuk King Dik, nar en koning
Dat fascineerde mij omdat het bevestigde wat ik dacht: voor een recalcitrante populist als Pim Fortuyn is besturen, de regent spelen, geen optie. Integendeel het is eng, het past totaal niet bij zijn karakter en zal leiden tot zijn politieke ondergang.
Kort daarna werd mij de vergelijking met de nar die koning aangereikt. Ik zag een treffende overeenkomst met de nar die de meeste populisten zijn. Dat was het begin van het toneelstuk King Dik, nar en koning
