'Levenslang' is een verzamelbundel met een selectie uit de gedichten die de Haagse schrijver en dichter Theo Monkhorst van 1958 tot 2024 heeft geschreven. Van hem verschenen vijf gedichtenbundels, hij publiceerde in tal van literaire tijdschriften in Nederland en Vlaanderen, nam deel aan de Poëziezomers in Watou en trad op met musici en acteurs. Naast zijn poëtische werk schreef hij elf romans en vier toneelteksten. Recensenten zijn vrijwel unaniem lovend over zijn werk.
"Essentieel in mijn filosofie van het bestaan is de paradox, dat schoonheid en destructie twee kanten van hetzelfde zijn", aldus Theo Monkhorst. Dat gegeven loopt als een rode draad door zijn werk. Zijn poëzie behandelt grootse levensthema's via persoonlijke metaforen (het huis als lichaam, reizen als zelfonderzoek) en zit vol literaire verwijzingen. Dit levert volgens de een prachtige, rijke poëzie op, maar volgens de ander soms moeilijk doordringbare verzen. Maar Monkhorst heeft inmiddels een plaats verworven in de Nederlands-Vlaamse poëziewereld als een originele stem die blijft experimenteren met vorm en inhoud.
Recensenten prijzen zijn scherpe thematische blik - van de politieke satire tot historische fictie en futuristische dystopie - en zijn stilistische vakmanschap. "Monkhorst heeft een ragfijne stijl" en "schrijft helder, geen woord te veel", zo wordt benadrukt, en hij durft grote vragen te stellen over waarheid, schoonheid, macht en moraal.
Deze verzamelbundel biedt een boeiend overzicht van zijn poëtische werk, waarvan de ontwikkeling wordt geanalyseerd door redacteur en dichter Wietse Hummel.
"Essentieel in mijn filosofie van het bestaan is de paradox, dat schoonheid en destructie twee kanten van hetzelfde zijn", aldus Theo Monkhorst. Dat gegeven loopt als een rode draad door zijn werk. Zijn poëzie behandelt grootse levensthema's via persoonlijke metaforen (het huis als lichaam, reizen als zelfonderzoek) en zit vol literaire verwijzingen. Dit levert volgens de een prachtige, rijke poëzie op, maar volgens de ander soms moeilijk doordringbare verzen. Maar Monkhorst heeft inmiddels een plaats verworven in de Nederlands-Vlaamse poëziewereld als een originele stem die blijft experimenteren met vorm en inhoud.
Recensenten prijzen zijn scherpe thematische blik - van de politieke satire tot historische fictie en futuristische dystopie - en zijn stilistische vakmanschap. "Monkhorst heeft een ragfijne stijl" en "schrijft helder, geen woord te veel", zo wordt benadrukt, en hij durft grote vragen te stellen over waarheid, schoonheid, macht en moraal.
Deze verzamelbundel biedt een boeiend overzicht van zijn poëtische werk, waarvan de ontwikkeling wordt geanalyseerd door redacteur en dichter Wietse Hummel.
