In haar essay Kompas beschrijft Isa Hoes haar veranderende lichaam door de jaren heen, op de eerlijke en open wijze die we kennen van haar veelgeprezen autobiografische boek Toen ik je zag. Leidraad hierbij zijn de onderwerpen die in haar leven een belangrijke rol spelen: haar jeugd, relatie, carrière als actrice en de weerslag die deze aspecten fysiek op haar hadden en nog steeds hebben. Hoes constateert dat haar lichaam weliswaar geregeld duidelijke signalen afgeeft, maar dat het haar veel moeite kost om daar rekening mee te houden. De vaak gespannen interactie tussen lichaam en geest vormt de aanleiding voor een aantal interessante vragen: is het lichaam feitelijk een autonoom wezen dat je gevoelens en handelen aanstuurt? Of is je geest eigenlijk de baas? En wordt de innerlijke beleving van je lichaam anders naarmate je ouder wordt? Uiteindelijk moeten we een balans vinden tussen de twee, maar hoe doe je dat?
