Laatst met een vrouw

Onder de literaire genres (roman, gedicht, essay, kort verhaal, novelle) is de column de jongste, en het stiefkindje. Ontstaan in de krant is het voorbestemd om aan het eind van de dag op de stapel oud papier terecht te komen. Maar sinds de koning van de column (het cursiefje) s.Carmiggelt, voor zijn werk de hoogste literaire onderscheiding kreeg, de P.C. Hooftprijs, is het aanzien van dit genre, in Nederland althans snel gestegen. Een column houdt het midden tussen essay (beschouwing) en een kort verhaal, een schetsje. Het is nooit langer dan twee A4'tjes en heeft, vanwege zijn geringe lengte, een kernachtige inhoud, gesteld in puntige bewoordingen.
Ik heb, in de afgelopen dertig jaar, ongeveer duizend columns geschreven; driehonderd ervan verdienden een langer leven dan een eendagsvlieg, welgeteld tweeëntachtig vindt u bijeen in deze bundel. Een geheel nieuwe selectie.
Voreger voerde ik, als de meeste columnisten, een strenge toon, gedirigeerd door de logica. Tegenwoordig ben ik milder. Dat geeft de lezer meer ruimte. Ik denk daarbij wel's aan Adriaan Morriën, die zei: een goede column heeft voor mij de charme van sommige insecten, die een stuk verder springen dan hun eigen lengte. Zulke columns hebben iets filosofisch zonder het gelijk van de Waarheid en iets poëtisch zonder de arrogantie van de Schoonheid. Een goede column is een scherf van het dagelijkse bestaan. - Gerrit Krol