Larung worstelt met zijn identiteit doordat zijn vader tijdens massamoorden van 1965-1966 op mysterieuze wijze verdwenen is. Maar Larung is ook in de war vanwege zijn stokoude oma, die bedreven is in de zwarte kunst. Omdat ze magie toepast kan ze onmogelijk langs de natuurlijke weg de dood vinden. Daarom voelt Larung zich geroepen haar leven te beëindigen. Hij pleegt koelbloedig euthanasie op zijn oma en brengt andere mensenlevens in gevaar. Ayu Utami steekt in dit boek haar mening over euthanasie en de politiek van Indonesië niet onder stoelen of banken.
