Moorden op een eiland in de Finse Golf, een deportatie naar Siberië, een droevige reis naar de Arctic en een lang vergeten scheepsramp aan de mond van de Eem die een nog langer vergeten misdrijf oplost. Dat en veel meer misdrijven die schipper Jacob van Wakkerendijk [1741-1825], van dichtbij meemaakte en verder vertelde. Jacob was geboren in 1741 op de Oude Melm, aan de rivier de Eem. Hij kon goed vertellen over zijn reizen om de Noord. Dat er naar hem geluisterd werd valt op te maken uit het feit dat zijn verhalen na twee eeuwen nog steeds in de familiekringen naverteld worden. Natuurlijk zijn het zeemansverhalen kortom verhalen die niet de lijn van waarheid en verzinsel strak volgen. Zeker als die al 250 en meer jaren in omloop zijn. Martin Hendriks [1941 Huizen] heeft van Wakkerendijk’s verhalen in een nieuw jasje gestoken. De auteur was kapitein op de koopvaardij en voer op Nederlandse, Zweedse en Finse schepen en ijsbrekers. In 1974 vestigde hij zich in de Finse havenstad waar hij 20 jaar als havenloods werkzaam was. Zijn eerdere uitgaves waren: 'Drijfijs' en 'Heerlijk Hamina'.
