Over het leven van Lucia de Berk zou nooit een film zijn gemaakt als dit boek niet was verschenen. Meerdere rechters gaven verpleegster 'Lucia de B.' levenslang voor de moord op zeven patiënten. Ze achtten destijds bewezen dat zij één baby had vergiftigd. Omdat er meer baby's waren gestorven tijdens haar dienst werd haar deze overlijdensgevallen ook aangerekend. Wetenschapsfilosoof Ton Derksen besloot de zaak nader te onderzoeken en ontdekte dat politieagenten, officieren van Justitie en rechters de plank mis hadden geslagen. Ze lieten zich leiden door negatieve beeldvorming, ondeugdelijke statistiek, onjuist geïnterpreteerde medische gegevens en een kwaadwillende lezing van het dagboek van Lucia de Berk. Van bewijs was geen sprake. Op basis van dit boek besloot de Hoge Raad om Lucia de Berk op vrije voeten te stellen. Direct na haar vrijlating barstte het debat over de kwaliteit van de Nederlandse rechtspraak los. Volgens het Openbare Ministerie zou er slechts sprake zijn van een incident. Ton Derksen liet echter zien de zaak van Lucia de Berk niet op zichzelf staat. Hij publiceerde meerdere boeken over andere gerechtelijke dwalingen, waaronder Leugens over Louwes en Verkeerde plaats, verkeerde tijd (over de zaak Olaf H.). Onlangs verscheen Verknipt bewijs (over de vervalste bewijzen in de zaak Huseyin Baybasin) en ook dit boek leidde weer tot een herzieningsverzoek.
