Wat hebben Luikse wafels met operette te maken? Hoe komt het dat de Nederlanders er voortdurend in slagen hun charmantste trekjes tot een krampachtige vertoning te maken? Waarom word je in België tot een haat-liefdeverhouding met de politiek gedwongen? Hoe spelen zulke norse mensen als de Fransen -'Italianen die altijd slechte zin hebben'- het toch klaar het dagelijks leven stijl en charme te verlenen? Waar eindigt eigenheid en begint nationalisme? Is het mogelijk tegelijk anglo- en francofiel te zijn? Zwitserland, in welk opzicht is dat land een voorbeeld voor ons? Wat betekent het hebben van een eigen smaak en waarom kan een lampenkap iemand gemengde gevoelens bezorgen? Deze en nog meer vragen werpt Eric de Kuyper op in Met gemengde gevoelens, gevuld met verhalend en beschouwend proza, waarin hij een onthullende blik werpt op Nederland en België, de twee landen waar hij het grootste deel van de tijd heeft gewoond. Hij doet zich opnieuw kennen als een scherpzinnig observator, die in zijn antwoorden een tikje venijn soms niet schuwt.
