Nooit meer de oude is een persoonlijk verhaal over een leven met hartritme- en angststoornissen. De inbreuk op het dagelijkse leven en de hoeveelheid beperkingen die het oplegt. Nolie vertelt onder andere hoe ze verdwaalde in de medische wereld, maar ook in haar hoofd. Hoever ze moest gaan, omdat ze zich onbegrepen voelde in een voor haar gevoelsmatig veel te harde wereld.
Sinds de bevalling van haar dochter in 2008 heeft Nolie (36) hartklachten gekregen. Ze is inmiddels ervaringsdeskundige op het gebied van hartritme- en angststoornissen, het hele ziekenhuis circus, maar vooral de psychische en de lichamelijke gevolgen van een onzichtbare ziekte. Ze ging hierdoor van levenslust naar levensbang. Je hart is de motor van je lichaam. Daar kun je geen pleistertje op plakken.
Geschreven met een lach en een traan, zonder filter, puur zoals het was, zelfs met wat humor en zelfspot. En erg belangrijk: ze deelt ook enkele verhalen van bijzondere powervrouwen die ze door de jaren heen heeft leren kennen en die daarmee een mooie bijdrage leveren aan dit boek.
In de afgelopen jaren heeft ze leren accepteren dat wat was, niet meer terugkomt en omarmt ze wat er is en hopelijk zorgt dit boek voor nieuwe inzichten bij professionele zorgverleners, maar ook bij patiënten die misschien net in de mallemolen terecht zijn gekomen.
‘Een hart onder de riem voor lotgenoten, een boodschap aan hulpverleners en specialisten en een soms hartverscheurend maar eerlijk verhaal recht uit mijn (onze) haperende hart(en).’
Sinds de bevalling van haar dochter in 2008 heeft Nolie (36) hartklachten gekregen. Ze is inmiddels ervaringsdeskundige op het gebied van hartritme- en angststoornissen, het hele ziekenhuis circus, maar vooral de psychische en de lichamelijke gevolgen van een onzichtbare ziekte. Ze ging hierdoor van levenslust naar levensbang. Je hart is de motor van je lichaam. Daar kun je geen pleistertje op plakken.
Geschreven met een lach en een traan, zonder filter, puur zoals het was, zelfs met wat humor en zelfspot. En erg belangrijk: ze deelt ook enkele verhalen van bijzondere powervrouwen die ze door de jaren heen heeft leren kennen en die daarmee een mooie bijdrage leveren aan dit boek.
In de afgelopen jaren heeft ze leren accepteren dat wat was, niet meer terugkomt en omarmt ze wat er is en hopelijk zorgt dit boek voor nieuwe inzichten bij professionele zorgverleners, maar ook bij patiënten die misschien net in de mallemolen terecht zijn gekomen.
‘Een hart onder de riem voor lotgenoten, een boodschap aan hulpverleners en specialisten en een soms hartverscheurend maar eerlijk verhaal recht uit mijn (onze) haperende hart(en).’
