Een wei, er lopen allemaal meisjes rond met oogkleppen en een bit in de mond. Sommige hebben armen, anderen niet. Ze zijn stuk voor stuk getatoeëerd. De meeste van kop tot teen, sommige hebben nog grote lege plekken op hun lichaam. Er is één ding dat ze allemaal gemeen hebben. Ze zijn geen van allen vrijwillig hier en niemand is akkoord gegaan met wat er met ze gebeurd is. Iemand heeft hen ontvoerd en gemaakt tot wat ze nu zijn.
De vrouw in groen operatie uniform kijkt de man in wit verbaasd aan en ziet dat hij verliefd naar het meisje kijkt. Het hoeft niet, zegt ze zacht. De man kijkt haar aan. Haar hersenprogrammering is al in gang, Dan kan ze straks beter getransformeerd zijn dan zich de rest van haar leven afvragen waarom ze anders is. De vrouw knikt en zegt dan: laten we dan maar eens beginnen. De man in wit kijkt haar aan. Ze moet perfect zijn, als ze dat niet is beland je tussen de varkens. Het klinkt dreigend en de vrouw weet dat de man in wit het meent. Ze zal haar uiterste best doen het mooiste ponymeisje met het mooiste pony hoofd ooit te creëren.
