Hoort humor thuis in muziek? Misschien klinkt de vraag op het eerste gezicht wat onnozel. Maar dat is ze niet als ze wordt gesteld door de wijze Frank Zappa, die zijn slimme songs doorspekte met zelfspot en satirische maatschappijkritiek. Dus zocht Zaki een antwoord. Het leidt hem automatisch naar heerlijke grappige liedjes die iedereen kent, zowel in het Nederlandstalige repertoire (Urbanus, Toon Hermans, Clement Peerens…) als in het Engels- en Franstalige (Randy Newman, Jacques Dutronc, Monty Python…). Hier en daar geeft Zaki een woordje uitleg, zoals bij de pompateuze woordkeuze van Steve Miller: ‘Some people call me Maurice, cause I speak of the pompatus of love.’ De encyclopedische kennis van Zaki over muziek brengt hem verrassend genoeg ook bij eerder ernstige rockgoden als Bob Dylan, Jim Morrison en David Bowie, van wie de lyrics ook een stevige portie humor blijken te bezitten. Of in eigen land: Will Tura, jawel. En dan zijn er nog de minder bekende maar daarom niet minder hilarische teksten van bijvoorbeeld het West-Vlaamse Kenji Minogue, het Noorse duo Ylvis en de Amerikaanse jazzmuzikant Fats Waller. Humor voelt zich helemaal thuis in de muziekwereld.
