Roos-Anne ziet tot haar grote verbazing een kunstenaar op tv die dezelfde achternaam heeft als zij. Een naam die bijna nooit voorkomt. Haar moeder is niet getrouwd en wil nooit praten over haar vader of de familie. Zou dit haar opa zijn? Roos-Anne besluit te mailen. Haar vermeende opa reageert dubbelzinnig. Hij is afwijzend - ‘familie, wat een onzin!’ - en toch ook geïnteresseerd. Roos-Anne houdt vol en er ontstaat een bijzondere mailcorrespondentie tussen de twee.
