Dirk Vermeiren woont en werkt sinds 2002 als VRT-correspondent in Istanbul. Vijf jaar lang ging hij kopje onder in Turkije en de Turkse cultuur; hij ontmoette honderden mensen, reisde tienduizenden kilometers tussen Erdine, Artvin en Adana. Hij kwam er de aardigste mensen ter wereld tegen. Bakkersgasten in Güzelsu die hun hart bij hem uitstorten. Dorpelingen die hem te slapen leggen. Een moeder in Gelibolu die hem de hand van haar dochter aanbiedt. Een kapper die hem vier jaar later nog herkent. Restauranthouders die weigeren iets aan te rekenen. Maar de auteur zag ook intellectuelen die het zwijgen opgelegd wordt, Koerden die zich in hun eigen land tweederangsburgers voelen, vrienden die niet liever willen dan het land verlaten. En hij ervaart aan den lijve het ingebakken Turkse wantrouwen tegenover Europa en het Westen. Wie geen vrienden kan maken met de Turken, heeft dat alleen maar aan zichzelf te wijten, zo beseft hij vijf jaar later. Maar de Turken maken niet alleen makkelijk vrienden, maar ook vijanden. In Turkse jaren probeert Dirk Vermeiren uit te zoeken in welke categorie hij thuishoort.
