Ricardo Macnack komt uit Suriname en woont en werkt sinds 1985 in Rotterdam, Nederland. In 1982 maakt hij gebruik van de unieke gelegenheid om een jaar stage te lopen in een verffabriek in het toenmalige socialistische Oost-Duitsland. De verffabriek ligt in Niesky,dicht bij de grens met Tsjecho-Slowakije en Polen en is eigendom van de Bruder Uniteit, de Evangelische Broedergemeente van de Herrnhutters.
Zijn donkere huidskleur leidt al in de trein tot misverstanden, en hij zal het hele komende jaar een opvallende verschijning blijven in een kleine gemeenschap
van het socialistische land.
Eenmaal gevestigd in deze totaal andere samenleving
tekent Macnack van binnenuit zijn ervaringen en verwondering als buitenstaander in het gesloten systeem van het socialisme op.
Het zijn genuanceerde observaties zonder oordeel, van mensen die hun vrijheid zoeken in een politiek systeem van controle en wantrouwen.
De lezer volgt Macnack in zijn pogingen zich met zijn geloofsgenoten en andere inwoners te verbinden, in hoe zij hem een thuis bieden en hij hen over de wereld buiten hun land vertelt. De wetten van politiek, religie en menselijke
ontmoetingen doorkruisen elkaar en laten zien hoe graag de mensen waar Macnack mee leeft, verlangen naar een andere wereld. In de vele huiskamers waar hij praat en luistert heerst door de vertrouwdheid van het gesprek heen
ook altijd de angst teveel te zeggen.
De eenvoud van het dagboek krijgt kleur tegen de achtergrond van historische gebeurtenissen, zoals de Decembermoorden in Suriname en de confrontatie met de Muur in de verdeelde stad Berlijn. Macnack geeft de lezer een bescheiden
en persoonlijke indruk van het leven achter het ijzeren gordijn, waarin de vervlechting van individuele levens met een politiek systeem voorstelbaar wordt voor hen die dat niet kennen. Door het eigen systeem van de Evangelische
Broedergemeente en Macnack's Surinaamse afkomst, wordt dit dagboek een getuige verslag van een levensreis van iemand met een paspoort naar vrijheid te midden van mensen die vrijwel nergens heen kunnen. Verschillen tussen
cultuur, geloof en nationaliteit tonen zo hun ogenschijnlijk
onschuldige, maar verstrekkende betekenis.
Zijn donkere huidskleur leidt al in de trein tot misverstanden, en hij zal het hele komende jaar een opvallende verschijning blijven in een kleine gemeenschap
van het socialistische land.
Eenmaal gevestigd in deze totaal andere samenleving
tekent Macnack van binnenuit zijn ervaringen en verwondering als buitenstaander in het gesloten systeem van het socialisme op.
Het zijn genuanceerde observaties zonder oordeel, van mensen die hun vrijheid zoeken in een politiek systeem van controle en wantrouwen.
De lezer volgt Macnack in zijn pogingen zich met zijn geloofsgenoten en andere inwoners te verbinden, in hoe zij hem een thuis bieden en hij hen over de wereld buiten hun land vertelt. De wetten van politiek, religie en menselijke
ontmoetingen doorkruisen elkaar en laten zien hoe graag de mensen waar Macnack mee leeft, verlangen naar een andere wereld. In de vele huiskamers waar hij praat en luistert heerst door de vertrouwdheid van het gesprek heen
ook altijd de angst teveel te zeggen.
De eenvoud van het dagboek krijgt kleur tegen de achtergrond van historische gebeurtenissen, zoals de Decembermoorden in Suriname en de confrontatie met de Muur in de verdeelde stad Berlijn. Macnack geeft de lezer een bescheiden
en persoonlijke indruk van het leven achter het ijzeren gordijn, waarin de vervlechting van individuele levens met een politiek systeem voorstelbaar wordt voor hen die dat niet kennen. Door het eigen systeem van de Evangelische
Broedergemeente en Macnack's Surinaamse afkomst, wordt dit dagboek een getuige verslag van een levensreis van iemand met een paspoort naar vrijheid te midden van mensen die vrijwel nergens heen kunnen. Verschillen tussen
cultuur, geloof en nationaliteit tonen zo hun ogenschijnlijk
onschuldige, maar verstrekkende betekenis.
