Het moderne communisme ontstond aan de schrijftafels van Karl Marx en Friedrich Engels en ontwikkelde zich in de twintigste eeuw tot een machtige beweging. Aan het einde van de twintigste eeuw komt het echter tot een keerpunt, zodat het communisme in de eenentwintigste eeuw vermoedelijk zijn ondergang tegemoet gaat. Het communisme is één groot gewelddadig epos, een utopie van sociale rechtvaardigheid die in dictatuur en verschrikking eindigde.
Erik van Ree behandelt in dit boek niet enkel de invloed van deze denkrichting binnen Europa en de Sovjet-Unie. Ook het Chinese communisme en minder bekende navolgers zoals de Maleisische en Filippijnse guerrilla, de Nepalese maoïsten en het Lichtend Pad in Peru krijgen hun plaats. De auteur analyseert de ontwikkeling en de invloed van de communistische beweging tot op vandaag.
van Ree toont aan dat hoe het communisme aan kracht kon winnen door zich als parasiet te nestelen in bewegingen voor sociale gelijkheid, democratie en nationale onafhankelijkheid. Het communisme gaat uiteindelijk ten onder aan dezelfde factoren die het zijn kracht verleenden: door economisch falen kan de claim van sociale gerechtigheid niet waar worden gemaakt, terwijl nationale conflicten en strevingen onbeheersbaar worden. Uiteindelijk bleek de communistische beweging zelf voor de democratische geest vatbaar en heeft zij zichzelf weggedemocratiseerd.
Erik van Ree behandelt in dit boek niet enkel de invloed van deze denkrichting binnen Europa en de Sovjet-Unie. Ook het Chinese communisme en minder bekende navolgers zoals de Maleisische en Filippijnse guerrilla, de Nepalese maoïsten en het Lichtend Pad in Peru krijgen hun plaats. De auteur analyseert de ontwikkeling en de invloed van de communistische beweging tot op vandaag.
van Ree toont aan dat hoe het communisme aan kracht kon winnen door zich als parasiet te nestelen in bewegingen voor sociale gelijkheid, democratie en nationale onafhankelijkheid. Het communisme gaat uiteindelijk ten onder aan dezelfde factoren die het zijn kracht verleenden: door economisch falen kan de claim van sociale gerechtigheid niet waar worden gemaakt, terwijl nationale conflicten en strevingen onbeheersbaar worden. Uiteindelijk bleek de communistische beweging zelf voor de democratische geest vatbaar en heeft zij zichzelf weggedemocratiseerd.
