In 'Wij dierenhuisgenoten zijn dan wel oud maar nog niet van Lotje' geeft Marjan Visser het woord aan haar huisdieren. Zij vonden dat het tijd werd dat hun verhaal maar eens een keer verteld moest worden. Vol overgave en met veel enthousiasme schrijven de dierenhuisgenoten, zonder censuur, over het wel en wee in hun leven. De humor viert hoogtij, maar soms komt het verdriet ook even om de hoek kijken.
