Drie korte verhalen van de Rotterdamse meesterverteller Peter Goedhart. naast het titelverhaal over een verloren sieraad, krijgt de lezer nog twee andere pareltjes voorgeschoteld: een verhaal over zijn grote liefde Katendrecht en een verhaal over zijn andere grote liefde: de scheepvaart. Warm aanbevolen, dit prachtige kleinood!
Van Peter Goedhart verscheen in 2014 de roman Goole en in 2015 de roman En over het water het lied.
"Niet meer zal ik oplopen met Vaan, die toen ook op de Kaap woonde, als we aankwamen met de laatste 34 35 Metro aan de Rijnhaven. Vaan die ik later toen hij al ver heen was 's nachts weleens tegenkwam als hij als Sandeman met zwierende cape over de straat ging. Een oude kraai die in vuilhopen zocht naar iets van waarde. 'Hallo Cor, alles goed?' en weg waren we in het nachtelijk duister, ieder op z'n eigen pad. Niet meer zal ik de smerigste oploskoffie schenken die er te krijgen was, als ik repeteerde voor concertjes met bevriende musici. La vie bohème, de mooiste tijd van je leven. Alles moest nog beginnen, alles zou goed komen. Maar Léo Ferré zingt het niet voor niets, en diep in je hart wist je het al: 'Les belles anneés passent vite.' Dat leven is nu ook grotendeels geleefd. Het bestaat uit veel meer niet meers dan opnieuws. En het dronken schaatsen over het beijzelde verleden in een fata morgana van zoiets als geluk kan alleen in deze woorden."
Van Peter Goedhart verscheen in 2014 de roman Goole en in 2015 de roman En over het water het lied.
"Niet meer zal ik oplopen met Vaan, die toen ook op de Kaap woonde, als we aankwamen met de laatste 34 35 Metro aan de Rijnhaven. Vaan die ik later toen hij al ver heen was 's nachts weleens tegenkwam als hij als Sandeman met zwierende cape over de straat ging. Een oude kraai die in vuilhopen zocht naar iets van waarde. 'Hallo Cor, alles goed?' en weg waren we in het nachtelijk duister, ieder op z'n eigen pad. Niet meer zal ik de smerigste oploskoffie schenken die er te krijgen was, als ik repeteerde voor concertjes met bevriende musici. La vie bohème, de mooiste tijd van je leven. Alles moest nog beginnen, alles zou goed komen. Maar Léo Ferré zingt het niet voor niets, en diep in je hart wist je het al: 'Les belles anneés passent vite.' Dat leven is nu ook grotendeels geleefd. Het bestaat uit veel meer niet meers dan opnieuws. En het dronken schaatsen over het beijzelde verleden in een fata morgana van zoiets als geluk kan alleen in deze woorden."
