Elias de kluizenaar is zichzelf niet meer. Al jarenlang leeft hij afgezonderd in het gebied van heidevelden en vlasakkers en nooit laat hij anderen dichterbij komen dan nodig. Tot de dag waarop dat kind, met die vlassige haren en ogen, donker als de nacht, plotseling opduikt in zijn tuintje. Rust noch duur kent hij sindsdien en wat schier onmogelijk leek, gebeurt nu toch: Elias, die niemand in zijn nabijheid duldt, wacht.
Wacht hij op Diede?
Of op een wonder?
Wacht hij op Diede?
Of op een wonder?
